Κείμενο : Τάσος Σταθόπουλος
Τρείς λέξεις μαγικές που απογειώνουν κυριολεκτικά το ενδιαφέρον της μαθητικής νεολαίας, όπως και των δασκάλων –γυμναστών οι
οποίοι τις μεταφέρουν με ενθουσιασμό στον οικογενειακό τους περίγυρο και όχι μόνο.
Είναι τα αγωνίσματα που παραμένουν ένας σπάνιος χώρος όπου μπορεί ακόμα κανείς να γράψει τον προσωπικό του μύθο.
Είναι τα αγωνίσματα που κανείς με τρόπο εντελώς ανιδιοτελή, ωθούμενος μόνο από δίψα, θέλει να ανυψωθεί σε χώρο μυθικό όπου ο
άνθρωπος συναντάται με τους ΘΕΟΥΣ.
Εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές μας σε Αττική – Βοιωτία, μέσω των θεμάτων ‘’οικογενειακού αθλητισμού ’’και ‘’δια βίου άθληση με υγιή
συναγωνισμό’’, γνωρίζουν μέσα από 12λεπτο dvd και τα παραπάνω ΑΤΟΜΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ με δεδομένο ότι στα ανάλογα τρίαθλα
απαγορεύεται αυστηρά το ποδηλατικό ‘’κολλητήρι’’. Τα παιδιά ξεχνούν με μιας το ρήμα ‘’παίζω’’ από τα ομαδικά παιγνίδια που και αυτά
‘’έχουν τη δική τους αξία’’ και εισβάλλουν άμεσα στα μονοπάτια του ρήματος ‘’αγωνίζομαι’’ προσεγγίζοντας συνάμα τα ανεξερεύνητα
άδυτα των αγώνων υπεραντοχής που ελάχιστοι αθλητές παγκοσμίως έχουν την τιμή να υπηρετούν. Το ζεστό καλωσόρισμα
μαθητών-καθηγητών είναι το κύριο στοιχείο που με ωθεί να συνεχίσω αφιλοκερδώς την ενημέρωσή μου. Κέρδος μου η διάδοση των
παραπάνω αγωνισμάτων και ιδιαίτερα του ULTRA-MAN που πόνεσε… αλλά αγαπήθηκε υπέρμετρα από την οικογένειά μου, συν την
στοιχειώδη χαρά που μπορώ και μεταφέρω στους μαθητές μας σε μία κυριολεκτικά δύσκολη και αβέβαιη εποχή.
Οι αγωνιστικές μου εμπειρίες από τους παραπάνω αγώνες, μου δίνει τη δυνατότητα απαντήσεων στα πολλά ερωτηματικά τους που επί
το πλείστον έχουν να κάνουν με την ψυχοσωματική προετοιμασία μου, την διατροφή μου -γιατί επιζητώ τη δοκιμασία- και ποια είναι τα
συναισθήματά μου κατά τους τερματισμούς. Σκοπός μου να παρακινήσω αυτούς να ανακαλύψουν τα δικά τους ψυχικά αποθέματα
χρησιμοποιώντας και οι ίδιοι τα δικά τους ‘’εγκεφαλικά’’ ναρκωτικά όπως είναι οι ενδορφίνες-ντοπαμίνη-αδρεναλίνη που κάνουν στη ζωή
τα ακατόρθωτα κατορθωτά.
Είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν την ψυχή πάντα να προηγείται και το σώμα σιωπηλά να ακολουθεί .Για
όλα αυτά εκθειάζω και τα ανάλογα αθλητικά πρότυπα που τους μπολιάζουν αυτοπεποίθηση-αισιοδοξία , και είναι ο μονόδρομος να
κατανοήσουν ότι η αποστολή του αθλητισμού δεν είναι μόνο ανταγωνισμός αλλά είναι και συναδελφική αλληλεγγύη – επικοινωνία –
συναίσθημα. Τα πρότυπα αυτά, κατά την δική μου άποψη, είναι πρωτίστως οι απανταχού παγκόσμιοι πρωταθλητές της ζωής ΤΥΦΛΟΙ
ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΙ!
Είναι οι αιώνιοι 80χρονοι έφηβοι Σπαρταθλητές και 75χρονοι IRON-MAN που ολοκληρώνουν τους αγώνες
τους.Είναι οι πέντε έξι IRON-MAN με κινητικά προβλήματα που αφού κολυμπήσουν, οι εθελοντές τους τοποθετούν στα αναπηρικά
καροτσάκια τους και μεταξύ χιλιάδων αρτιμελών τριαθλητών τερματίζουν ισάξια της σκληρές διαδρομές όπως αυτή του LANZAROTE με
τα 2.650 μέτρα υψομετρική διαφορά, κερδίζοντας εκτίμηση σεβασμό και το παρατεταμένο χειροκρότημα της όλης διοργάνωσης. Κυρίως
ο συνομήλικος μου 60αρης ‘’Πατέρας – θρύλος’’ IRON-MAN, Rick Hoye, που κολυμπάει τα 3.800μ τραβώντας με σχοινί την σχεδία με το
ανάπηρο παιδί του, ποδηλατεί τα 180 χιλιόμετρα τραβώντας πίσω το αναπηρικό του καρότσι, και τερματίζει τον Μαραθώνιο δρόμο των
42.195μ σπρώχνοντας αυτή τη φορά το καρότσι μπροστά!
Αναμφίβολα οι ξεχωριστοί αυτοί αθόρυβοι υπέρ αθλητές, είναι τα κίνητρα και για τους δύο γιούς μου και περισσότερο για μένα, καθώς
ξεχνώ την δική μου ‘’μερική’’ αναπηρία, και με στέλνουν νωρίτερα στον κάθε τερματισμό. Προβάλω επίσης τους δεκάδες Έλληνες μη
επαγγελματίες ΣΠΑΡΤΑΘΛΗΤΕΣ μας, που τους χαρακτηρίζει το ήθος και η μετριοφροσύνη, όπως ο Σκουλής και Σπυρόπουλος που
αναβίωσαν τρέχοντας Αύγουστο μήνα (όπως το θέλει η ιστορία) τον ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΙΟ δρόμο Αθήνα –Σπάρτη –Αθήνα 480 χιλ. Τους
δρομείς που τρέχουν μερόνυχτα χιλιάδες χιλιόμετρα στην πίστα του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό. Τον ποδηλάτη Βάσκο από τα
Τρίκαλα ο οποίος ανήκει και αυτός στα ‘’ατομικά’’ γράφοντας ατέλειωτα χιλιόμετρα μόνο με τις δικές του δυνάμεις. Τους κολυμβητές
διάπλου με τα δεκάδες χιλιόμετρά τους.
Τον Αλέξανδρο, τέσσερις φορές IRONMAN , μοναδικό Έλληνα και μικρότερο ηλικιακά ULTRAMAN παγκοσμίως, αφού στα 24 χρόνια
του μέσα σε 29 ώρες κολύμπησε 10 χλμ και ανάμεσα στα Καναδέζικα βουνά ,ποδηλάτησε 420 χλμ και έτρεξε τα 85 χλμ κατακτώντας την
3η θέση. Δικαίως τιμήθηκε από Πολιτεία-ομογενείς και συναθλητές του που του έδωσαν τον τίτλο του σύγχρονου “μικρού Ηρακλή’’ και
‘’Έλληνα πατριάρχη μεγάλων τριάθλων’’. Το Υπουργείο Παιδείας με τη σειρά του μας παραχώρησε τιμής ένεκεν την παρούσα ‘’άδεια
εισόδου’’ για όλα τα σχολειά της χώρας. Οι μαθητές μας δείχνουν ότι χρειάζονται αυτά τα ‘’ταλέντα της ψυχής’’ την στιγμή που τα
λαοπρόβλητα επαγγελματικά ‘’σωματικά ταλέντα’’ περισσεύουν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο ‘’ομαδικός’’ παγκόσμιος ποδηλάτης
Άρμστρονγκ δήλωσε ότι: “δεν έχω ξανανιώσει το μεγαλείο του πόνου στους γύρους της Γαλλίας όπως τον ένιωσα μέσα από την
‘’ατομική’’ υπέρβασή μου κατά τον τερματισμό μου στον Μαραθώνιο της Βοστώνης”!
Ελληνικα
