Κείμενο : Αντώνης Αντωνόπουλος. Ο αγώνας στην Βαλένθια ήταν κάτι το μοναδικό για μένα. Για πρώτη φορά συμμετείχα σ’έναν αγώνα τριάθλου. Οι συμμετοχές ήταν πάρα πολλές, περίπου 1100, πράγμα που έδινε ένα ιδιαίτερο χρώμα στη διοργάνωση. Ως πρώτος αγώνας, το καθετί ήταν καινούριο για μένα, από την παραλαβή των αριθμών, το check-in του ποδηλάτου έως και τον τρόπο εκκίνησης. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Έφτασα στη Βαλένθια την Παρασκευή 2/3, όπου και πήγα κατευθείαν για τo registration και την παραλαβή των αριθμών μου, το τυχερό 889. Την επομένη το πρωί επισκέφτηκα το χώρο του transition με σκοπό να δω ακριβώς που είναι η θέση μου. Έκανα μια βόλτα στο γύρω χώρο, στην εκκίνηση και τον τερματισμό της κολύμβησης, στην εκκίνηση του ποδηλάτου και του τρεξίματος. Με τη βοήθεια των διοργανωτών, συγκέντρωσα αρκετές πληροφορίες για τους κανόνες των αλλαγών καθώς και του αγώνα γενικότερα. Έπειτα από αυτή την ενημέρωση, η οποία ήταν ιδιαίτερα καθησυχαστική, έκανα την προπόνηση που μου είχε υποδείξη ο προπονητής μου, 30 λεπτά ποδήλατο και 20 λεπτά τρέξιμο. Ένας τελευταίος έλεγχος από τους τεχνικούς της διοργάνωσης στο ποδήλατο και είμαστε έτοιμοι για την εκκίνηση.
Πολύ βασική προυπόθεση για την επιτυχία ενός αγώνα είναι η ψυχική ηρεμία και η εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου. Και το ηθικό στα ύψη όταν λαμβάνεις ευχές και όμορφες προτροπές από τον προπονητή σου και τους συναθλητές σου, οι οποίοι μπορεί να μην είναι στην γραμμή της εκκίνησης αλλά είναι εκεί νοερά.
Ένα πλούσιο σε ενέργεια δείπνο κι ένας καλός ύπνος και φτάσαμε στην αφετηρία, έτοιμος να δώσω ότι το καλύτερο. Στις 7 το πρωί άνοιγε η ζώνη αλλαγών για την τοποθέτηση στο ειδικό κουτί του ρουχισμού του ποδηλάτου και του τρεξίματος. Έκανα και τις τελευταίες ρυθμίσες στο ποδήλατο, το γέμισμα των μπουκαλιών με ισοτονικά διαλύματα και νερό, καθώς και το φούσκωμα των ελαστικών. Επιστροφή στο σπίτι για την προετοιμασία για την κολύμβηση. Πολύ βασικό είναι το ξενοδοχείο να βρίσκεται κοντά στην αφετηρία. Η ώρα 8:30 και η εκκίνηση της κατηγορίας elite δίνεται. Αυτή τη στιγμή μπαίνω στο νερό για την προθέρμανση. Η θερμοκρασία του νερού ήταν 14 βαθμοί. Η ένταση της στιγμής σε κάνει να ξεχάσεις πόσο κρύο είναι το νερό. 9:15 δίνεται η εκκίνηση της κατηγορίας open στην οποία έπαιρνα μέρος.
Η κολύμβηση είναι ίσως το πιο δυνατό μου άθλημα, και πράγματι κολύμπησα καλά και δεν είχα κανένα πρόβλημα. Ήταν η πρώτη φορά που κολυμπούσα με τόσο πολύ κόσμο γύρω μου, το οποίο όμως δεν με εμπόδισε να κάνω αυτό που έκανα τους προηγούμενους μήνες στην πισίνα. Ο χρόνος μου 0:33:40, αρκετά ικανοποιητικός.
Φτάνοντας στη ζώνη αλλαγής, είχα ακριβώς στο μυαλό μου τι έπρεπε να κάνω. Σε αυτό με είχε βοηθήσει πολύ η επίσκεψη στο χώρο την προηγούμενη μέρα. Το wetsuit και το σκουφάκι στο κουτί, ένα γρήγορο σκούπισμα, ρούχα και κράνος, και πάμε για ποδήλατο. Ακριβώς στην εκκίνηση του ποδηλάτου, οι διοργανωτές είχαν προνοήσει και είχαν μπουκαλάκια με νερό, πολύ χρήσιμο εκείνη τη στιγμή για να ξεπλύνεις το στόμα σου από το θαλασσινό νερό.
Η διαδρομή του ποδηλάτου ξεκίναγε μέσα από τη φημισμένη “Πόλη των Τεχνών” του γνωστού μας Santiago Caltrava, δίεσχιζε την πόλη της Βαλένθιας και κατευθυνόταν προς το εθνικό πάρκο. Η διαδρομή ήταν πάνω κάτω επίπεδη, το στοιχείο όμως που επηρέασε αισθητά τους χρόνους των τριαθλητών ήταν ο αέρας. Σε όλη τη διάρκεια του ποδηλατικού γύρου, ο αέρας ήταν πολύ ισχυρός, κυρίως πλάγιος και πολλές φορές αντίθετος στην κατεύθυνση της διαδρομής. Οι κριτές του αγώνα ήταν παρώντες σε όλη τη διαδρομή, επιβλέποντας την τήρηση του κανόνα της απαγόρευσης του drafting. Μετά τα πρώτα 30χλμ είχα πιάσει έναν καλό ρυθμό και το ηθικό μου όλο και ανέβαινε βλέποντας να προσπερνάω πολλούς συναθλητές. Στο 70ο χιλιόμετρο είχα μια κακή στιγμή, εξαιτίας μιας κακής υπόδειξης ενός αστυνομικού, ο οποίος μου έδειξε λάθος κατεύθυνση σε μια πλατεία και αλλάζοντας γνώμη τελευταία στιγμή. Δυστυχώς δεν είχα χρόνο να αφήσω τις αερόμπαρες και να πιάσω τα φρένα και είχα την αναμενόμενη πτώση. Το μπλοκάρισμα της αλυσίδας ήταν σύνεπεια αυτής της πτώσης και κατά συνέπεια το χάσιμο 15 λεπτών μέχρι να μπορέσω να συνεχίσω ξανά. Ίσως αυτά τα απρόοπτα να δίνουν μια άλλη αίσθηση στον αγώνα, είναι και αυτά μέσα στο παιχνίδι. Η διατήρηση της ψυχραιμίας είναι το μυστικό για την υπερπήδηση του κάθε προβήματος. Ο χρόνος μου στο ποδήλατο ήταν 3:29:14
Επεται λοιπόν το τρέξιμο, 21 ολόκληρα χιλιόμετρα. Αλλαγή ρούχων, το νούμερο μπροστά και πάμε για την τελική ευθεία. Η διαδρομή αποτελείτο από 3 γύρους των 7 χιλιομέτρων και διαδραματιζόταν στην παραλία Barbarosa της Βαλένθια. Το κακό της διαδρομής ήταν ότι η επιφάνεια ήταν πολύ σκληρή, κι επειδή έχω μια ευπάθεια στο αριστερό γόνατο, το γεγονός αυτό επιβάρυνε την κατάσταση. Στη διαδρομή αυτή σκεφτόμουν τον τερματισμό και τα λόγια του επιστήθειου φίλου μου και συνάμα τριαθλητή Παναγιώτη Σαρρή, ο οποίος μου είχε πει την προηγουμένη, το μόνο που πρέπει να σκέφτεσαι είναι την αίσθηση του τερματισμού, κι αυτό θα σε γεμίζει δύναμη. Τα χιλιόμετρα ήταν δύσκολα κυρίως μετά το 10ο χιλίομετρο, όπου ένιωθα και έντονες ενοχλήσεις στο γόνατο. Εδώ πρέπει να σταθώ στο γεγονός ότι η διοργάνωση δεν αποδείχθηκα αντάξεια των προσδοκείών μου, αλλά και των προσδοκειών που έχει κάποιος από έναν επίσημο αγώνα του Ισπανικού πρωταθλήματος τριάθλου. Για τα τελευταία 10 χιλιόμετρα, δεν είχαν νερό στους σταθμούς ανεφοδιασμού, πράγμα απαράδεκτο για τέτοιου είδους διοργάνωση. Επίσης λόγω Κυριακής και καλοκαιρίας, ο κόσμος επισκεφτόταν την παραλία για βόλτα, το οποίο σημαινε ότι κόσμος και αθλητές μπερδευόντουσαν, με αποτέλεσμα να γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η αποστολή των αθλητών.
Ο τερματισμός φάνηκε και η στιγμή που κόβεις το νήμα είναι πραγματικά μοναδική. Ο χρόνος μου 2:18:51. Παρότι την κούραση, την εξάντληση και τον πόνο, τη στιγμή αυτή θα ήθελα να την ξαναζήσω, να την χαρώ ξανά, αυτή τη φορά με τους φίλους, προπονητή και συναθλητές μου. Ο συνολικός μου χρόνος ήταν 6:21:45, και η τελική κατάταξή μου στην open κατηγορία 144ος στους 244 εκ των οποίων οι 187 πήραν κατάταξη.
Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι άξιζε η συμμετοχή μου αυτή στο πρώτο half ironman της τριαθλητικής μου καριέρας, αποκόμισα πάρα πολλές εμπειρίες, έμαθα πολλά πράγματα για το άθλημα και την νοοτροπία αυτών των αγώνων. Ανυπομονώ να βρεθώ και πάλι στη γραμμή της εκκίνησης για μια νέα περιπέτεια. Μέχρι τότε… προπόνηση!
