Ελληνικός αθλητισμός : Ποιος φταίει που φτάσαμε εδώ;

(Πίνακας : Guernica -Pablo Picasso. Είναι ο πίνακας που δημιούργησε ο Picasso μετά την ισοπέδωση της ισπανικής πόλης  των Βάσκων στις 26 Απριλίου 1937 από τους Γερμανούς και Ιταλούς ύστερα από εντολή του Φράνκο).

Ειλικρινά δεν ξέρουμε πως να χαρακτηρίσουμε την συνέντευξη των μελών της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής!

To σίγουρο είναι ότι έχουν πολύ μεγάλες ευθύνες οι κύριοι της ΕΟΕ για το φαινομενικά αδιέξοδο που φτάσαμε. Δεν έχουν δικαίωμα να κραυγάζουν και να εκπέμπουν SOS. Δεν φταίει το μνημόνιο, ούτε η κυβέρνηση για την κατάσταση του ελληνικού αθλητισμού. Αυτοί ως μέρος του συστήματος είχαν βολευτεί πίσω από την πολύ υψηλή και συνεχή κρατική χρηματοδότηση και αδιαφορώντας για να δημιουργήσουν δομές  στις ομοσπονδίες, που θα τις έκαναν οικονομικά ανεξάρτητους και θα τις θωράκιζαν μελλοντικά απέναντι σε οτιδήποτε – όπως μία παύση της κρατικής χρηματοδότησης- τώρα κραυγάζουν. Τί νομίζουν ότι θεωρούνται επιτυχημένοι. Με τόσα χρήματα που λάμβαναν το έργο που έχουν παράγει είναι απελπιστικά “λίγο”. Ας δουν τι κάνουν οι Ολυμπιακές Επιτροπές των ΗΠΑ, Αυστραλίας, Μεγάλης Βρετανίας κ.λπ. για να καταλάβουν τί σημαίνει οργάνωση.

Τώρα θα δούμε τις ικανότητες και την αγάπη για τον ελληνικό αθλητισμό του κάθε “Αυτοκράτορα Ομοσπονδιάρχη”!!!

Ηταν σίγουρο ότι θα φτάσουμε εδώ. Και φτάσαμε ως εδώ με τους κυρίους αυτούς που σήμερα κραυγάζουν να έχουν τεράστιες ευθύνες και για φαινομενικά αδιέξοδο της ΕΟΕ και για το φαινομενικά αδιέξοδο του Ελληνικού αθλητισμού.

Ο αθλητισμός στην Ελλάδα λειτουργούσε με όρους χώρας Ανατολικής Ευρώπης και όχι με όρους χώρας της Ευρωπαικής Ενωσης. Οι άνθρωποι των Ομοσπονδιών ήταν εξαιρερτικοί να λειτουργείσουν τις ομοσπονδίες κάτω από αυτό το καθεστώς του κρατικοκεντρικού αθλητισμού αλλά με όρους ελεύθερης αγοράς σίγουρα είναι ακατάλληλοι. Ούτε τις σπουδές ούτε και την κατάλληλη κουλτούρα έχουν και γι’ αυτό βλέπουν αδιέξοδο.

Παραθέτουμε παρουσίαση που κάναμε πριν 6 χρόνια σε ΜΚΟ για το προδιαγεγραμένο θάνατο.

Συντάκτης : Γιάννης Ψαρέλης

Πρόκειται για παρουσίαση/ ομιλία σε ΜΚΟ το 2006.

Περιεχόμενα

  1. Εισαγωγή
  2. Ανάλυση Μάκρο Περιβάλλοντος
  • Πολιτικό
  • Κοινωνικό
  • Οικονομικό
  • Τεχνολογικό
  • Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή
  • Εθνικές Ομοσπονδίες
  • Πόρισμα Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για το «ντόπινγκ και την διαφάνεια στον ελληνικό αθλητισμό»
  1. Ανάλυση Σημερινής Κατάστασης στον Ελληνικό αθλητισμό
  1. Λόγοι που επιβάλλουν την αλλαγή
  2. Αιτίες Αντίστασης
  3. Οργανόγραμμα Εθνικής Ομοσπονδίας
  4. Αποστολή – Αξίες – Στόχοι
  5. Γενικές Τακτικές
  6. Φορείς Αλλαγών
  7. Συμπεράσματα
  1. Εισαγωγή

Η  κοινωνιολογία του αθλητισμού δεν είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένη στην Ελλάδα και μπορούμε να πούμε ότι έχουμε παντελή έλλειψη συστηματικής επιστημονικής έρευνας, που να μπορεί να αποτυπώσει με όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό τρόπο την επικρατούσα κατάσταση.

Μην έχοντας πρόσβαση σε ερευνητικά στοιχεία προσπαθήσαμε να αποστασιοποιηθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο προσπαθώντας να αποτυπώσουμε πιο αντικειμενικά την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στον αθλητισμό. Η αποτύπωση της σημερινής κατάστασης κρίνεται απαραίτητη καθώς μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα  τους λόγους (και τους ανθρώπους που δημιουργούν/ υποστηρίζουν την αντίσταση) αντίστασης στην αλλαγή/ εξέλιξη που θα έπρεπε να επικρατεί στους αθλητικούς οργανισμούς.

Είναι σαφές ότι ενώ έχουμε διαπαιδαγωγηθεί με τις πεποιθήσεις του Λειτουργισμού – ότι δηλαδή ότι «ο αθλητισμός λειτουργεί ως μέσο σύσφιξης των συνεκτικών κρίκων  της κοινωνίας»- κάτι τέτοιο δεν είναι παρά ευσεβής πόθος και ότι στην πραγματικότητα έχουμε «παιχνίδια εξουσίας» (power struggles) μεταξύ διαφόρων ατόμων και ομάδων που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον αθλητισμό προς ίδιο όφελος.

Στην Ελληνική πραγματικότητα αυτό μεταφράζεται ως μάχη μεταξύ πολιτικών κομμάτων ( σε πολλές περιπτώσεις όπως περιγράφουμε πιο κάτω έχουμε και εσωτερικές κομματικά αντιπαραθέσεις μεταξύ κομματικών «υπό- ομάδων») να ελέγξουν τις αθλητικές ομοσπονδίες καθώς και την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή.

Επίσης παρατηρούμε ότι αρκετά άτομα που εμπλέκονται διοικητικά με τον αθλητισμό δεν έχουν ανιδιοτελή κίνητρα. Ορισμένα από αυτά χρησιμοποιούν τον αθλητισμό ως μέσο κοινωνικής αναρρίχησης (π.χ. ως μέσο για να κερδίσουν κοινωνική αναγνωρισημότητα και να μεταπηδήσουν στην πολιτική) και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε υπόννοιες για άμεσα ή έμεσα οικονομικά οφέλη.

α αποτελέσματα των ελέγχων του Ελεγκτικού Συμβουλίου της Γενικής Γραμματείας αθλητισμού καθώς και των υποθέσεων που χειρίστηκε η Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά και δεχνουν το μέγεθος/ έκταση του προβλήματος.

Ο κρατικό- κεντρικός αθλητισμός  που εφαρμόζεται στην Ελλάδα προσέφερε την άνεση στις Ομοσπονδίες ώστε να λειτουργούν με αναποτελεσματικό τρόπο καθώς επί χρόνια τις συντηρούσε προσφέροντας παράλογα υψηλές (για τις οικονομικές δυνατότητες του ελληνικού κράτους) επιχορηγήσεις. Ως συνέπεια αυτού ήταν να μην υπάρχει το «επείγον» της αλλαγής και έτσι οι ομοσπονδίες δεν μπόρεσαν να εξελιχθούν, τόσο όσο αφορά την δομή αλλά και τον τρόπο λειτουργίας τους, και να προσαρμοστούν στις αλλαγές του εξωτερικού περιβάλλοντος. Μπορούμε ουσιαστικά να μιλήσουμε για ανυπαρξία σύνδεσης με το εξωτερικό περιβάλλον.

Σήμερα, αντιμετωπίζουν κρίση αφού είναι αναγκασμένες να προβούν σε επαναστατικές αλλαγές. Η δυσκολία τους είναι ότι αδυνατούν να εντοπίσουν τα διαδοχικά στάδια που θα τις οδηγήσουν  σε μορφή οργάνωσης, αποτελεσματικής απέναντι στις σημερινές κοινωνικό οικονομικές συνθήκες.

Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει σαφές καταγεγραμμένο όραμα για τις ελληνικές αθλητικές ομοσπονδίες, ενώσεις και σωματεία

Στόχος δικός μας είναι να προχωρήσουμε στην αποτύπωση της σημερινής κατάστασης και να αποτυπώσουμε βασικά σημεία του σκελετού του στρατηγικού σχεδιασμού που πρέπει να έχει η κάθε αθλητική ομοσπονδία και ένωση.

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι θεωρούμε (και αυτό επιβεβαιώνεται από την πλειοψηφία των πιο πετυχημένων επιχειρήσεων και οργανισμών) ότι σε ένα γρήγορα μεταβαλλόμενο εξωτερικό περιβάλλον οτιδήποτε ενυπάρχει στον στρατηγικό σχεδιασμό μπορεί να μεταβάλλεται πλην του οράματος και των αξιών του οργανισμού- που στις περιπτώσεις των αθλητικών ομοσπονδιών και ενώσεων δεν είναι σαφείς.

2.Ανάλυση μάκρο περιβάλλοντος

2Α. Πολιτικό

Μετά- Ολυμπιακή Εποχή

Στην μετά – Ολυμπιακή εποχή είναι πολιτική απόφαση της κυβέρνησης και ειδικότερα του Υφυπουργείου αθλητισμού να μειώσει την οικονομική ενίσχυση στις αθλητικές Ομοσπονδίες καθώς διανύουμε μία περίοδο αναγκαστικής οικονομικής λιτότητας. Πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας όλες οι αθλητικές ομοσπονδίες λάμβαναν σημαντικές οικονομικές  ώστε να μπορέσουν να αναπτύξουν τα αθλήματα αλλά και να ετοιμαστούν οι εθνικές ομάδες στην προετοιμασία τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργάνωσε η χώρα μας. Ο πρώην Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού κ. Κουκοδήμος με δηλώσεις του αποτύπωσε την πολιτική βούληση για μείωση της οικονομικής ενίσχυσης της πολιτείας προς τις αθλητικές ομοσπονδίες προέτρεψε τις ομοσπονδίες να οργανωθούν καλύτερα, να δημιουργήσουν τμήματα μάρκετινγκ και να αναζητήσουν χορηγούς ώστε να καλύψουν τις οικονομικές τους ανάγκες.

Διαφάνεια

Η ύπαρξη διαφθοράς στην ελληνική κοινωνία αποδεικνύεται ως ιδιαίτερα σημαντικό της ελληνικής κοινωνίας. Είναι πλέον απαίτηση να υπάρχει πλήρη διαφάνεια στην διαχείρηση του δημοσίου χρήματος. Για να πραγματοποιηθεί αυτό απαιτείται όπως ενισχυθούν σημαντικά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί.

Ευρωπαϊκή Ένωση

Είναι ιδιαίτερο σημαντικό οποιαδήποτε στρατηγική χαράζουμε να λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι αποτελούμε μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Συνεπώς, πρέπει να προνοούμε ώστε να είναι η στρατηγικό σχέδιο αλλά και το πλάνο δράσης συνεπές προς τις Κοινοτικές Ντιρεκτίβες και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Σχετικά  με τον αθλητισμό χρειάζεται να σημειώσουμε τα παρακάτω :

  1. Αθλητισμός υπόκειται στην Νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
  2. Η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία έχει επίδραση στον αθλητισμό (Coopers & Lybrand, 1995: αναγνωρίζονται 18 ντιρεκτίβες με επίδραση στον αθλητισμό).
  3. Μέσω αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνωρίζεται η «Ιδιαιτερότητα» του Αθλητισμού.

Σε όλα τα ζητήματα που αφορούν τον αθλητισμό) πρέπει να λάβουμε υπόψη την ελεύθερη διακίνηση των προσώπων,  υπηρεσιών, κεφαλαίων και αγαθών. Πιο συγκεκριμένα :

Ελεύθερη Μετακίνηση Ανθρώπων

Οι υποθέσεις Bosman, Malaja/ FFBB (“discriminatory clause”) καθώς η υποχρέωση προσόντων συνεπάγονται πρακτικά ότι αθλητές, προπονητές, μάνατζερ μπορούν να εργάζονται σε μία χώρα ελεύθερα. Η κατάρρευση του Ανατολικού μπλόκ όπου υπήρχε συστηματική υποστήριξη του ντόπινγκ  (η Ρωσία θεωρείται για το ντόπινγκ στην Ευρώπη ότι η Κολομβία για τα ναρκωτικά στην Αμερική) και αρκετοί άνθρωποι είχαν ως εργασιακό αντικείμενο την ανάπτυξη και εφαρμογή μεθόδων ντόπινγκ (και πλέον έχουν μείνει άνεργοι) μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα έχουμε μετακινήσεις προς άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Επίσης το γεγονός ότι πολλές χώρες παίρνουν μέτρα αντιμετώπισης Τράφικινγκ (διακίνηση απαγορευμένων ουσιών) είναι λογικό να δημιουργήσει μετακινήσεις προς άλλες χώρες λιγότερο δραστηριοποιημένες (για προετοιμασία, διαμονή, ένταξη σε σύλλογο κ.τ.λ.)

Ελεύθερη Διακίνηση των Υπηρεσιών

Ελεύθερη Διακίνηση Κεφαλαίων

Ελεύθερη Διακίνηση Αγαθών

2Β. Κοινωνικό

Μαζικός αθλητισμός

Ο πρώην Υφυπουργός αθλητισμού κ. Γιάννης Ιωαννίδης δήλωσε δημόσια ότι δεν θεωρεί υποχρέωση του υφυπουργείου αθλητισμού να συνεχίσει να επιχορηγεί ένα τόσο μεγάλο αριθμό σωματείων καθώς και ότι θεωρεί πιο σημαντική προτεραιότητα για το υφυπουργείο αθλητισμού να ενισχύσει τον μαζικό αθλητισμό. Ειδικότερα σε συνέντευξή του στο Τηλεοπτικό κανάλι ΕΤ3 ανέφερε ότι θεωρεί ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να έχουν την δυνατότητα/ μέσα/ εγκαταστάσεις να αθλούνται.

Εργατικό κίνημα

Εδώ θα πρέπει να αναφωτηθούμε εάν το συνδικαλιστικό κίνημα έχει δράσει αρνητικά απέναντι στην εξάπλωση του αθλητισμού. Οπως είναι γνωστό μία από τις δύο σχολές των Μαρξιστών Κοινωνιολόγων θεωρούσαν τον αθλητισμό εξορισμού ως κάτι «κακό» που συμβάλλει μόνο στην δημιουργία πιο παραγωγικών εργατών και αποπροσανατολίζει τους εργαζομένους από τα καθημερινά δικά τους προβλήματα. Δηλαδή ότι ο αθλητισμός χρησιμοποείται από «την άρχουσα τάξη» ως μέσο περαιτέρω εδραιωσής της.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι στις στατιστικές που παρουσιάζει η Ευρωπαική Ενωση αναφορικά με το ποσοστό των ανθρώπων που αθλούνται η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση. Συγκεκριμένα το ποσοστό των Ελλήνων που αθλούνται έστω και μία φορά την εβδομάδα δεν υπερβαίνει το 20% με το αντίστοιχο ποσοστό στην Φιλανδία να είναι πάνω από 70%. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η αναγνωσιμότητα των εφημερίδων, η διείσδυση του Διαδικτύου αποτυπώνουν μία παρόμοια κατάσταση. Θεωρώντας ότι όλα τα παραπάνω είναι θέμα εκπαίδευσης γίνεται καταννοητό.

2Γ. Οικονομικό

Σε συνέχεια του παραπάνω η μείωση της κρατικής ενίσχυσης αναγκάζει τις ομοσπονδίες να :

  • Να προβληματιστούν για την τυχόν ανάγκη ύπαρξης διοικητικών αλλαγών
  • Κάνουν ορθολογικότερη διαχείριση των οικονομικών τους πόρων
  • Να θέσουν στόχους, να τους ιεραρχήσουν και να δοκιμάσουν να τους επιτύχουν έχοντας πλέον σημαντικά λιγότερους πόρους.
  • Αναζητήσουν αύξηση των εσόδων του μέσω δημιουργίας και υλοποίησης χορηγικών προγραμμάτων για ιδιωτικές εταιρείες και οργανισμούς.

2Δ. Τεχνολογικό

Οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν δημιουργήσει καινούργιες ψυχαγωγικές δραστηριότητες για τους νέους, οι οποίες είναι ανταγωνιστικές για τον αθλητισμό.
·       Οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι εφαρμογές τους στον αθλητισμό απαιτούν γρήγορη προσαρμογή των αθλητών και των οργανισμών στους οποίους αυτοί εντάσσονται.

3. Ανάλυση του Ελληνικού αθλητικού περιβάλλοντος

Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο αθλητισμός στην Ελλάδα :

3Α. Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (Ε.Ο.Ε.)

Πρόκειται για μία εξαρτημένη από το κράτος/ κρατική εξουσία Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Η Δ.Ο.Ε.  (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή) έχει εκφράσει πολλές φορές  την επιθυμία της να αλλάξει η κατάσταση. Θα πρέπει να προσθέσουμε ότι όλες οι Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές, κυρίως της Ευρώπης καταβάλλον συνεχείς προσπάθειες εκσυγχρονισμού των λειτουργιών τους, ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν τις καλύτερες παροχές στους αθλητές των Ολυμπιακών τους ομάδων. Ο ανταγωνισμός στο Παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα όλο και μεγαλώνει και οι ξένες Ολυμπιακές επιτροπές έχουν κατανοήσει την σημασία της καλύτερης οργάνωσης τους ως τον καθοριστικό παράγοντα στην επιτυχή εκπλήρωση της αποστολής τους.

Ανυπαρξία στοιχειώδους οργάνωσης του οργανισμού.

Ανυπαρξία ειδικευμένων στελεχών Δεν υπάρχουν τα στελέχη τα οποία θα μπορούσαν να αναβαθμίσουν τις λειτουργίες του οργανισμού. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα ανησυχητικό σε τομείς όπως το μάρκετινγκ, η διοίκηση μη κερδοσκοπικών οργανισμών, το άντι- ντόπινγκ κ.τ.λ.. Ακόμα και αυτά που υπάρχουν δεν χρησιμοποιούνται αφού δεν υπάρχει διαφάνεια στις προσλήψεις.

Απουσία χορηγικού προγράμματος, που θα εξασφάλιζε τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για την απεξάρτησή της από το κράτος. Αδυναμία εκμετάλλευσης  των επιτυχιών των Ελλήνων αθλητών για προσέλκυση χορηγών.

Υποψίες για χορήγηση φαρμάκων, όλο και πληθαίνουν οι φήμες ότι οι Έλληνες αθλητές χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες και η ΕΟΕ δεν δείχνει να είναι τόσο αυστηρή και προσηλωμένη στην καταπολέμηση του φαινομένου, δηλαδή να εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο και  πλάνο πρόληψης και καταστολής.

Απουσία στρατηγικού σχεδιασμού

Ανεπαρκής στρατηγικός σχεδιασμός, μακροπρόθεσμος όσο και βραχυπρόθεσμος. Δεν υπάρχει η κουλτούρα της Ολυμπιακής Ομάδας, όπως συμβαίνει στις υπόλοιπες Ολυμπιακές επιτροπές των Ευρωπαικών χωρών, των ΗΠΑ και της Αυστραλίας. Η κάθε Ομοσπονδία παίρνει ανεξάρτητες αποφάσεις και η συνέπεια της έλλειψης συντονισμού είναι να μην μπορούμε να βελτιστοποιήσουμε τα αποτελέσματα. Ετσι π.χ. δεν υπάρχουν τα κοινά προπονητικά camp της Ολυμπιακής Ομάδας, αλλά αντιθέτως η κάθε Εθνική Ομοσπονδία προγραμματίζει την προετοιμασία της τελείως αυθαίρετα και ανεξάρτητα.

5. Ύπαρξη Yπό-Ομάδων/ κλίκες

Υπάρχουν Διάσπαρτες Ομάδες, που κινούνται με κριτήριο τα προσωπικά τους συμφέροντα. Η μία ομάδα κοντράρει την άλλη και το κοινό καλό του Ελληνικού Αθλητισμού περνάει σε Δεύτερη μοίρα.

3Β. Αθλητικές Ομοσπονδίες

1.     Κομματικά στελέχη που δεν προέρχονται από το άθλημα, πολύ χαμηλής μόρφωσης, που δεν γνωρίζουν τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε αθλήματος και που βέβαια δεν ενδιαφέρονται να τις μάθουν.

2.     Μεγάλος αριθμός υπαλλήλων, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, άσχετα με τα αθλήματα των ομοσπονδιών που εργάζονται και που συμπεριφέρονται με την «δημόσιο- υπαλληλική» νοοτροπία στους στους αθλητές, προπονητές,…Δεν υπάρχουν επαγγελματίες με σπουδές στην αθλητική Διοίκηση αλλά μόνο υπάλληλοι που διορίστηκαν. Υπάρχουν ομοσπονδίες που η πλειοψηφία των υπαλλήλων προέρχεται από συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια ενός πρώην Υφυπουργού Αθλητισμού που κατά την θητεία του πριμοδότησε την συγκεκριμένη Ομοπονδία

3.     Μη ύπαρξη στρατηγικής  (ανυπαρξία στρατηγικού σχεδιασμού,…).

4.     Χαμηλού επιπέδου εσωτερικές διοργανώσεις, ιδίως στα μη δημοφιλή αθλήματα. Πλαστά τιμολόγια, υπερτιμολόγηση υπηρεσιών και προιόντων, διαπλεκόμενα συμφέροντα, χαμηλό διοργανωτικό επίπεδο, χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών στους αθλητές/ προπονητές…συνθέτουν το παζλ των Διοργανώσεων που γίνονται επί ελληνικού εδάφους

5.     Κομματικός αποκλεισμός ικανών στελεχών.

6.     Εκμετάλλευση των επιτυχιών των επιτυχιών των Ελλήνων αθλητών για προσωπική προβολή.

7.     Κατασπατάληση του Δημοσίου χρήματος για προσωπικούς λόγους, π.χ. ταξίδια στο εξωτερικό των μελών του ΔΣ, στα οποία καλύπτουν τα έξοδα και για  τις οικογένειες τους. Μέχρι τώρα υπήρχε πολύ «ελαστικός οικονομικός» έλεγχος εκ΄ μέρους της ΓΓΑ.

8.     Σωματεία “Σφραγίδες”, τα οποία δεν καλλιεργούν τα αθλήματα.

9.     Πριμοδότηση των Σωματείων τους και διαμέσου πλαστών τιμολογίων των οικονομικών τους λογαριασμών στις τράπεζες.

Διακομματική Επιτροπή της Βουλής

Η Διακομματική Επιτροπή «Για τη Διαμόρφωση Θεσμικού Πλαισίου Εγγυήσεων Διαφάνειας στον Αθλητισμό», συνεστήθη με ομόφωνη απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής, που ελήφθη κατά τη συνεδρίαση της 23ης Νοεμβρίου 2004, μετά από πρόταση του Πρωθυπουργού, κ. Κώστα Καραμανλή, η οποία κατετέθη στις 11 Νοεμβρίου 2004.
Η Επιτροπή συγκροτήθηκε με την υπ’ αριθμ. 11233/9067/6 Δεκεμβρίου 2004 απόφαση της Προέδρου της Βουλής, κυρίας Άννας Μπενάκη – Ψαρούδα, σύμφωνα με τα άρθρα 44 και 45 του Κανονισμού της Βουλής.
Ως αντικείμενο εργασιών της Επιτροπής ορίζεται η διατύπωση προτάσεων για τη διαμόρφωση του κατάλληλου θεσμικού πλαισίου εγγυήσεων διαφάνειας στον Αθλητισμό, κυρίως στα θέματα χρήσεως αναβολικών και χρηματοδοτήσεων των δραστηριοτήτων του Αθλητισμού από πλευράς Ελληνικής Πολιτείας.
Οι προτάσεις της Διακομματικής Επιτροπής είναι οι παρακάτω :

Από τις συνεδριάσεις της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής «Για τη διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου εγγυήσεων διαφάνειας στον Αθλητισμό», αλλά και από την κοινή λογική προκύπτει ότι επιδίωξη όλων μας πρέπει να είναι ένας αθλητισμός απαλλαγμένος από τα γνωστά φαινόμενα αδιαφάνειας και από το ντόπινγκ. Τα φαινόμενα αυτά δεν αντιμετωπίζονται με συμβιβασμούς και εκπτώσεις ούτε φυσικά με προσπάθειες αποσπασματικές ή εκ των ωφελουμένων, όπως, δυστυχώς, συνέβαινε μέχρι σήμερα, με όλες τις γνωστές συνέπειες. Για την αντιμετώπισή τους, απαιτούνται πλέον βαθιές τομές, αλλά και ρήξεις, ενώ κρίνεται απαραίτητη η συστράτευση όλων των πολιτικών, κοινωνικών και αθλητικών δυνάμεων της χώρας. Η πρακτική, βέβαια, έχει αποδείξει ότι η πανθομολογούμενη αυτή επιδίωξη δεν έχει εμπεδωθεί στη συλλογική συνείδηση ούτε έχει αποτελέσει έως σήμερα στόχο μιας διακομματικής πολιτικής βούλησης.
Η Διακομματική Επιτροπή, αφού στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της ενημερώθηκε από ειδικούς επιστήμονες, παράγοντες του αθλητισμού και αθλητές και αφού ύστερα από μακρά και επίπονη προσπάθεια ερεύνησε όλες τις πτυχές και όλες τις παραμέτρους του τεράστιου, αλλά και πολυσύνθετου προβλήματος της αδιαφάνειας στον αθλητισμό και του ντόπινγκ, εκτιμά και προτείνει πως οι τομές και οι ρήξεις που απαιτούνται είναι αναγκαίο να αφορούν:
> Στην κήρυξη πανστρατιάς για την αντιμετώπιση του ντόπινγκ, για το οποίο θα πρέπει να γίνει προς κάθε κατεύθυνση γνωστό ότι δεν κατηγορείται μόνο για την αλλοίωση της γνησιότητας των αθλητικών αποτελεσμάτων, αλλά, κυρίως, για το ότι καταστρέφει την υγεία και τελικά σκοτώνει πολλούς από τους αθλητές. Το γεγονός ότι σήμερα το ντόπινγκ βρίσκεται παντού και ότι η χώρα μας θεωρείται παγκοσμίως ως ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα διακίνησης, αλλά, δυστυχώς, ακόμη και παραγωγής απαγορευμένων φαρμακοδιεγερτικών ουσιών επιβάλλουν την εκρίζωσή του και τη μετωπική σύγκρουση με νοοτροπίες και με πρόσωπα που, για ίδιον όφελος, συντηρούν και αναπαράγουν το φαινόμενο αυτό, αδιαφορώντας για τις συνέπειές του.
> Στην ιεράρχηση των στόχων, των προτεραιοτήτων και γενικότερα στον επαναπροσδιορισμό της πορείας του ελληνικού αθλητισμού. Προς την κατεύθυνση αυτή, προτείνεται κατ΄ αρχήν να δοθεί έμφαση στο μαζικό, στο σχολικό και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
> Στην ανατροπή της κυριαρχούσας σήμερα άποψης ότι ο πρωταθλητισμός, οι επιδόσεις που εξαντλούν τα ανθρώπινα όρια, η υπερβολική επιβράβευση, η δόξα, το χρήμα, οι κρατικές επιχορηγήσεις και οι ιδιωτικές χορηγίες, που δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα, το οποίο μοιραία οδηγεί στην επιδίωξη όλων των παραπάνω, μπορούν να κατακτώνται με κάθε τρόπο θεμιτό αλλά πολλές φορές και αθέμιτο.
> Στον εξορθολογισμό του συστήματος χρηματοδότησης του ελληνικού αθλητισμού από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και την Ο.Π.Α.Π. Α.Ε., με την καθιέρωση σταθερών κριτηρίων, αλλά και ιδιαίτερα αυστηρών κανόνων ελέγχου. Στα κριτήρια αυτά μπορούν να συμπεριληφθούν η κατάταξη των ομάδων ή των αθλητών σε ομαδικά και σε ατομικά αγωνίσματα αντίστοιχα, η βαρύτητα των διοργανώσεων κ.λπ..
> Στον αυστηρό έλεγχο των αθλητικών ομοσπονδιών, Ενώσεων και Σωματείων σε ό,τι αφορά στη διαχείριση των οικονομικών τους, στις αθλητικές δραστηριότητες που αναπτύσσουν και στην υλοποίηση από μέρους τους των προϋποθέσεων διατήρησης της ειδικής αθλητικής αναγνώρισης. Στόχος της συγκεκριμένης πρότασης είναι η αντιμετώπιση του προβλήματος με τις ομοσπονδίες και τα Σωματεία «σφραγίδα», καθώς, επίσης, η ανάδειξη των ευθυνών τους, αλλά και η επιβολή των προβλεπόμενων κυρώσεων σε όλους όσοι από οποιαδήποτε θέση ευθύνης ενέχονται αποδεδειγμένα σε παραβατικές συμπεριφορές.
> Στην καθιέρωση σταθερού όσο και αδιαπραγμάτευτου συστήματος για τον έλεγχο και την εποπτεία των Αθλητικών Ανωνύμων Εταιρειών (Α.Α.Ε.) και των Τμημάτων Αμειβομένων Αθλητών (Τ.Α.Α.). Στόχοι του συστήματος αυτού είναι η υγιής επιχειρηματικότητα στον επαγγελματικό αθλητισμό, η εξασφάλιση ίσων προϋποθέσεων για όλους, αλλά και η απόδοση ευθυνών στους μεγαλομετόχους, ιδιοκτήτες και διαχειριστές των Α.Α.Ε. και των Τ.Α.Α., που ενέχονται σε περιπτώσεις κακοδιαχείρισής τους.
> Στον εξορθολογισμό των προνομίων προς τους διακεκριμένους αθλητές, με στόχο την οικονομική και την επαγγελματική τους αποκατάσταση, και την προστασία τους απ’ όλους όσοι τους χρησιμοποιούν προς ίδιον όφελος, αδιαφορώντας για την υγεία τους ακόμη και για τη ζωή τους.
> Στην ανάδειξη του αθλητή, ερασιτέχνη ή επαγγελματία, ως του μεγάλου και μοναδικού πρωταγωνιστή στον αθλητισμό, με την προστασία των δικαιωμάτων του, αλλά και την οριοθέτηση των υποχρεώσεών του.
> Στην προστασία της υγείας όλων των αθλουμένων μέσω: Της οργάνωσης των υγειονομικών υπηρεσιών των αθλητικών ομοσπονδιών και ενώσεων. Της γενναίας αύξησης των κονδυλίων που διατίθενται προς την κατεύθυνση αυτή. Της καθιέρωσης του φακέλου υγείας, αλλά και της αθλητικής ταυτότητας για τους αθλητές που ασχολούνται με τον ανταγωνιστικό αθλητισμό.
> Στη σαφή οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων, αλλά και των ευθυνών των προπονητών. Οι προπονητές πρέπει να έχουν απαραίτητα άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και να περιορίζονται αποκλειστικά και μόνο στα προπονητικά τους καθήκοντα. Η ενασχόλησή τους με αλλότρια θέματα στην ενάσκηση των καθηκόντων τους συνεπάγεται την επιβολή βαρύτατων κυρώσεων σε βάρος τους, αλλά και σε βάρος όλων όσων, ενώ γνωρίζουν, σιωπούν και συγκαλύπτουν τις δραστηριότητές τους αυτές.
> Στον εξορθολογισμό του συστήματος της αθλητικής Δικαιοσύνης, με στόχο την εξασφάλιση της ισονομίας στην απονομή της.
> Τέλος, στην ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (Ε.Ο.Ε.) και τη συμμετοχή της, πέραν των εκ του νόμου προβλεπομένων αρμοδιοτήτων της και της συνεργασίας της με τη Δ.Ο.Ε. και τις διεθνείς αθλητικές οργανώσεις σε θέματα προγραμματισμού, αλλά και ανάπτυξης του ελληνικού αθλητισμού.

Ντόπινγκ

Ειδικότερα  για το ντόπινγκ αναφέρονται μεταξύ άλλων τα παρακάτω στο σχετικό πόρισμα  της Διακομματικής επιτροπής αναφέρονται τα εξής:

1.     To Ντόπινγκ θεωρείται ως η σημαντικότερη μορφή αδιαφάνειας, δεν ενοχοποιείται μόνο για την αλλοίωση της γνησιότητας των αθλητικών αποτελεσμάτων, αλλά κυρίως γιατί καταστρέφει την υγεία των αθλητών οδηγώντας τους ακόμη και στο θάνατο.

2.     Η γνωστή θλιβερή υπόθεση με τους δύο πρωταθλητές μας και τον προπονητή τους την παραμονή της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας μας πλήγωσε μας έμαθε πολλά. Αποδείχθηκε πως όλοι γνώριζαν ή έστω βασίμως υποπτεύονταν, όμως, προσπαθούσαν στο όνομα του κακώς νοούμενου εθνικού συμφέροντος, αλλά και στο όνομα άλλων συμφερόντων να το κρύψουν. Ακόμη και όταν τα διεθνή Μ.Μ.Ε. επανέφεραν το θέμα στο προσκήνιο εμείς ανακαλύπταμε συνωμοσίες, ξένους δάκτυλους και ύποπτα συμφέροντα. Όλα αυτά για να υπερασπιστούμε την εθνική μας αμεριμνησία και την υπόληψή του Έθνους, στο οποίο οι φερόμενοι ως πρωταγωνιστές προσέφεραν ένα μύθο που δεν έπρεπε να γκρεμιστεί.

3.     Η αντιμετώπιση του ντόπινγκ γίνεται δυσκολότερη εξ’ αιτίας των διεθνών διαστάσεων που έχει λάβει το πρόβλημα, λόγω της μεγάλης διάδοσης και της πολυπλοκότητάς του, αλλά και από την ανάμειξη πολλών παραγόντων μέσα και έξω από τον αθλητισμό.

4.     Η άποψη αυτή αναμφίβολα αδικεί την πλειοψηφία των αθλητών που δεν ενδίδουν στη φαρμακοδιέγερση. Οι θέσεις των κυβερνήσεων σε ό,τι αφορά τη φαρμακοδιέγερση είναι συχνά διφορούμενες, ενώ τα οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα είναι πρόθυμα να αγνοήσουν το θέμα.
Σχετικά με την ελληνική πραγματικότητα αναφέρονται τα παρακάτω :
Η γνωστή υπόθεση των δύο πρωταθλητών μας και του προπονητή τους την παραμονή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, αυτά που προηγήθηκαν αλλά και που ακολούθησαν μας πλήγωσαν αλλά και μας έμαθαν πολλά από τα οποία οφείλουμε όλοι να βγάλουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα. Το ανάθεμα δεν πρέπει να πέσει σ΄ ορισμένα κεφάλια. Πρέπει να πέσει στα κεφάλια όλων μας. Όπως τονίσθηκε εισαγωγικά, όλοι γνωρίζαμε ή έστω βασίμως υποπτευόμασταν. Όμως, όλοι προσπαθήσαμε στο όνομα του κακώς νοούμενου Εθνικού συμφέροντος ή στο όνομα άλλων συμφερόντων να το κρύψουμε και σφυρίζαμε αδιάφορα. Οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης αυτής γνώριζαν ή όφειλαν να γνωρίζουν το παιχνίδι, ένα παιχνίδι που το έπαιξαν όλοι μαζί. Η δικαστική επιτροπή του Σ.Ε.Γ.Α.Σ. για την υπόθεση αυτή τιμώρησε τον προπονητή.
Ο προπονητής αυτός για πολλά χρόνια απολάμβανε την ανοχή και την κάλυψη ενός ολόκληρου συστήματος, το οποίο προσβλέποντας στα ρεκόρ και τις διακρίσεις των αθλητών που προπονούσε όχι μόνο έκλεινε τα μάτια στις πασίγνωστες παραβατικές συμπεριφορές του, αλλά και τον αντάμειβε πλουσιοπάροχα ακόμα και παράνομα, μέσω σωματείων – σφραγίδα, με συνέπεια να αποθρασυνθεί. Η κατάσταση αυτή, δυστυχώς, συνεχίστηκε και μετά την ψήφιση του ν. 3057/2002 διατάξεις του οποίου προβλέπουν βαρύτατες κυρώσεις για προπονητές αθλητών και όχι μόνον που εμπορεύονται, διακινούν και διαθέτουν στους αθλητές ουσίες φαρμακοδιεγερτικές, νόμιμες πολύ δε περισσότερο παράνομες.
Στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής προσκλήθηκαν και κατέθεσαν τις απόψεις τους για το ντόπινγκ πολλοί ειδικοί επιστήμονες και κορυφαίοι παράγοντες του Ελληνικού Αθλητισμού. Από τις συγκεκριμένες ακροάσεις εξήχθησαν χρήσιμα συμπεράσματα που αφορούν: α) στη λειτουργία του Ε.Σ.Κ.Α.Ν., του αντί – ντόπινγκ εργαστηρίου και της ομάδας δειγματοληπτών στο Ο.Α.Κ.Α.. β) στα κίνητρα που χορηγούνται από την πολιτεία προς τους αθλητές. γ) στο σύστημα χρηματοδότησης αθλητικών σωματείων και ομοσπονδιών. δ) στις μέχρι σήμερα πρωτοβουλίες των ομοσπονδιών για αντί – ντόπινγκ ελέγχους (πριν και μετά την ψήφιση του ν. 3057/2002) και στη συνεργασία τους με τις αντίστοιχες Διεθνείς ομοσπονδίες αλλά και τον WADA. ε) στην ανυπαρξία οργανωμένου συστήματος πρόληψης και ενημέρωσης για το ντόπινγκ, αρχής γενομένης από το σχολικό περιβάλλον. στ) στη λειτουργία του Ε.Ο.Φ. που έχει την ευθύνη της χορήγησης άδειας κυκλοφορίας αλλά και των ελέγχων για τον εντοπισμό φαρμακοδιεργετικών ουσιών που κυκλοφορούν παράνομα. ζ) στη λειτουργία των γυμναστηρίων. η) στην υγειονομική προστασία των αθλούμενων και θ) στην επάρκεια του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες στην ομάδα δειγματοληπτών του Ο.Α.Κ.Α., πέρα από συγγενείς και φίλους, συμμετείχαν γιατροί, φυσικοθεραπευτές, υπάλληλοι κ.λπ. αθλητικών ομοσπονδιών. Το γεγονός αυτό οδηγούσε, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, σε αμφισβητήσεις. Άλλωστε, πώς μπορούν να αγνοηθούν καταγγελίες δειγματοληπτών της WADA και αθλητών, οι οποίοι εντούτοις φοβούμενοι αρνήθηκαν να προσέλθουν και να καταθέσουν στην Επιτροπή, για σικέ ελέγχους, για φυγαδεύσεις ακόμη και για αλλαγές των δειγμάτων ούρων των αθλητών; Τέλος, πώς μπορεί να ερμηνευτεί πρόσφατα η σωρεία των εκτός αγώνων ελέγχων σε Έλληνες αθλητές από ιπτάμενους δειγματολήπτες του WADA;

Όμως, οι ευθύνες της πολιτείας, κατά την ίδια περίοδο, αφορούν και στην αδυναμία της να παρακολουθήσει τη δυναμική και την εξέλιξη του φαινομένου του ντόπινγκ στη χώρα μας. Ενώ γνώριζε ότι το ντόπινγκ αλλοιώνει τη γνησιότητα των αθλητικών αποτελεσμάτων, αλλά το σημαντικότερο ότι καταστρέφει την υγεία των αθλητών, όχι μόνο σιωπούσε και συγκάλυπτε τις γνωστές παραβατικές συμπεριφορές προπονητών, παραγόντων, αθλητών κ.λπ. αλλά συνεργαζόταν μαζί τους και την ενίσχυε οικονομικά. Η θεωρία ότι το ντόπινγκ ως φαινόμενο πολυσύνθετο και διεθνές είναι δύσκολο να αντιμετωπισθεί και ότι περίπου αποτελεί αναγκαίο κακό, ήταν το άλλοθι για όλους όσους δεν ήθελαν να ξεβολευτούν.
Το Ε.Σ.ΚΑ.Ν. έχει την αποκλειστική ευθύνη των εντολών για ελέγχους αντι-ντόπινγκ εντός αλλά και εκτός αγώνων. Εφεξής δίνεται έμφαση στους εκτός αγώνων (αιφνίδιους) ελέγχους. Δικαίωμα εντολής για εκτός αγώνων ελέγχους έχουν επίσης η Ε.Ο.Ε., η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και ο WADA. Το δικαίωμα αυτό εφεξής αφαιρείται από τις ομοσπονδίες. οι οποίες δεν θα έχουν το δικαίωμα να δίνουν οι ίδιες εντολές για ελέγχους σε αθλητές τους. Σε κάθε περίπτωση είναι αδιανόητο οι ομοσπονδίες να παραμείνουν ως προς το θέμα του ντόπινγκ ελέγχουσες και ελεγχόμενες. Από επίσημα στοιχεία αποδεικνύεται ότι μέχρι σήμερα αρκετές ομοσπονδίες έκαναν κακή και επιλεκτική χρήση του δικαιώματος αυτού που τους παραχωρήθηκε με το ν. 3057/2002 με μοναδικό σκοπό τη συγκάλυψη της πραγματικότητας και κατ’ επέκταση των ευθυνών τους, ενώ οι περισσότερες αδιαφόρησαν παντελώς. Ενώ διευρύνεται πέρα των πενήντα (50) ο αριθμός των αθλητών που υπόκεινται σε ελέγχους αντι-ντόπινγκ. Με τη συγκεκριμένη πρόβλεψη αντιμετωπίζεται το ενδεχόμενο απόκρυψης αθλητών από εντός και κυρίως εκτός αγώνων ελέγχους αντι-ντόπινγκ.

Πέρα από το πόρισμα της Διακομματικής επιτροπής διενεργήθη και δικαστική έρευνα από τους εισαγγελείς κα. Αθηνά Θεοδωροπούλου και τον κ. Σπύρο Μουζακίτη. Το πόρισμα της ανάκρισης έχει δημοσιευτεί στον Ελληνικό Τύπο.

Με την ιδιότητα του μέλους της Ολομέλειεας (Διοικητικό Συμβούλιο) της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής έχω αποστείλει επιστολή προς τον πρόεδρο κ. Μίνωα Κυριακού ενημερώνοντάς τον για την κατάσταση του Ντόπινγκ στην Ελλάδα και καλώντας τον να λάβει μέτρα ώστε να προασπίσει το κύρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής αλλά και την θέση της Ελλάδας στο ολυμπιακό κίνημα :

«Θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένο εκ μέρους της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής να δώσει συνέχεια στο πόρισμα της διακομματικής για τους παρακάτω λόγους:

1.     Εάν είναι αληθή αυτά που αναφέρονται στο πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής τότε σύμφωνα με το άρθρο 59 (προσθήκη του άρθρου 128Η παράγραφος 2.2.ε)  3057/ 2002, που είναι τροποποίηση του 2725/ 1999, πρέπει να υπάρξει «παραπομπή στην Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος του άρθρου 130 του παρόντος».

2.     Οφείλουμε να εντοπίσουμε και να αποκλείσουμε από την Ελληνική Ολυμπιακή Οικογένεια και την Ελληνική Ολυμπιακή Ομάδα που θα συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου τους αθλητές και τους συντελεστές που έχει διαρπάξει πειθαρχικές παραβάσεις ντόπιγκ. Θα ήθελα να τονίσω ότι σημαντικό καθίσταται όπως εξεταστεί ποιοι και ποιοι έχουν παρακωλύσει τους αρμόδιους για έλεγχο ντόπινγκ (άρθρο 60 του 3057/2002  – προσθήκη 128Θ/ παράγραφος 6 : «όποιος παρακωλύει τους αρμοδίους για έλεγχο ντόπινγκ φορείς στην άσκηση του καθηκοντός τους τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους, εάν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.»)

3.     Πρέπει να ενισχύσουμε το έργο του ΕΣΚΑΝ. Θεωρώ αδιανόητο να απειλείται δημόσια η πρόεδρος κα. Χαρά Σπηλιοπούλου και τα μέλη του ΕΣΚΑΝ ότι θα δεχθούν αγωγές και θα τους ζητηθούν ποινικές ευθύνες επειδή προσπαθούν να κάνουν αυτό που ορίζει ο νόμος. Προτείνω όπως όλα τα μέλη της Ελληνικής Προ –Ολυμπιακής Ομάδας καθώς και όλοι οι αθλητές υψηλού επιπέδου καθώς και όλες οι Ελληνικές Αθλητικές Ομοσπονδίες υπογράψουν νομικά έγγραφα σύμφωνα με τα οποία για οποιαδήποτε διαφορά τους αναφορικά με ελέγχους θα καταφεύγουν στην ΕΦΙΠ.

Ελπίζω στις δικές σας ενέργειες οι οποίες θα προστατέψουν το κύρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και θα εξασφαλίσουν ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου δεν θα έχουμε περιστατικά σχετιζόμενα με το ντόπινγκ, κάτι που έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας».

4. Λόγοι που επιβάλλουν την αλλαγή

  • Απαίτηση της Κοινωνίας η ύπαρξη διαφάνειας στην χρήση του δημοσίου χρήματος.
  • Ανάγκη αύξησης του αριθμού των αθλητών της Ομοσπονδίας.
  • Ανάγκη εξέρευσης χορηγών.
  • Ανάγκη ύπαρξης αποτελεσμάτων σε υψηλό επίπεδο με λιγότερα χρήματα.
  • Ανάγκη κάλυψης λειτουργικών εξόδων με λιγότερα χρήματα.

5. Αντίσταση κατά της αλλαγής

Οι κυριότεροι λόγοι που δημιουργούν σοβαρή αντίσταση κατά της αλλαγής είναι οι παρακάτω :

  • Συντηρητισμός/ Παράδοση Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας αλλά και των Σωματείων είναι αντίθετα προς οτιδήποτε καινούργιο προτείνεται καθώς θεωρούν ότι ο τρόπος οργάνωσης με τον οποίο λειτουργούν είναι ο σωστός.
  • Μη ορατά αποτελέσματα Με εξαίρεση την δημιουργία τμήματος μάρκετινγκ το οποίο μπορεί να αυξήσει τα έσοδα της Ομοσπονδίας τα υπόλοιπα αποτελέσματα δεν μπορεί να είναι ορατά άμεσα τόσο σε επίπεδο ανάπτυξης όσο και υψηλού αθλητισμού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων να θεωρούν ότι ο σχεδιασμός και η εφαρμογή νεωτερισμών «δεν έχουν αποτελέσματα στην Ελληνική πραγματικότητα και ταιριάζουν μόνο στην Ευρωπαική ή Αμερικάνικη κοινωνία».

7.Αποστολή – Αξίες – Στόχοι

7Α. Αποστολή

Η κάθε εθνική αθλητική ομοσπονδία έχει λάβει την ειδική αναγνώριση από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού (Γ.Γ.Α.) αλλά και από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (Ε.Ο.Ε.).

Ταυτόγχρονα εκπροσωπεί την ελλάδα σε όλους τους επίσημους Διεθνείς Οργανισμούς του αθλήματος (Ευρωπαική και διεθνή Ομοσπονδία).

Έχει την ευθύνη για την ανάπτυξη και διοίκηση  του αθλήματος στο Ελλαδικό χώρο καθώς και την εκπροσώπηση της Ελλάδας στις διοργανώσεις της αντίστοιχης Διεθνούς Ομοσπονδίας

Έχει επίσης την ευθύνη να διατηρεί και να προωθεί τις ηθικές αξίες του αθλήματος.

7Β. Αξίες

Οι βασικές αξίες που διέπουν τις δραστηριότητες του κάθε αθλήματος , που συνάμα αποτελούν θεμελιώδεις αξίες του αθλήματος, πρέπει να περιλαμβάνουν κατά τα παρακάτω :

  • Οι παιδαγωγικές πλευρές του αθλητισμού πρέπει να τιθονται σε υψηλή προτεραιότητα κατά τον σχεδιασμό και υλοποίηση όλων των δραστηριοτήτων του αθλήματος.
  • Το κάθε άθλημα πρέπει να λειτουργεί  ως μέσος συνεργασίας των ανθρώπων και να συμβάλλει στην σύσφιξη των κοινωνικών δεσμών.

7Γ. Στόχοι

  1. Αριθμός αθλητών : Να αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των σωματείων- μελών που καλλιεργούν συστηματικά το άθλημα  καθώς και των εγγεγραμμένων αθλητών.
  2. ΕπικοινωνίαΝα αυξηθεί η προβολή που λαμβάνει το κάθε άθλημα από τα Μ.Μ.Ε.  Πιο συγκεκριμένα επιθυμείται :
    • Αύξηση της τηλεοπτικής μετάδοσης των αγώνων
    • Μεγαλύτερος χώρος στις αθλητικές εφημερίδες.
    • Στοχευμένη επικοινωνία με τα κοινά στόχη του κάθε αθλήματος
  1. Εσωτερική Οργάνωση και λειτουργία : Να οργανωθεί η κάθε Ομοσπονδία καλύτερα εσωτερικά ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά της προκλήσεις του μάκρο και μίκρο περιβάλλοντος.
  2. Χορηγίες : Να αυξηθούν τα έσοδά της από Χορηγούς, τόσο Χορηγίες σε είδος (value in kind) όσο και σε χρήματα
  3. Υψηλός Αθλητισμός : Να ενταχθεί στις μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος σε Παγκόσμιο επίπεδο.
  4. Διοργάνωση Αγώνων : Βελτίωση του επιπέδου καθώς και του αριθμού  των διοργανώσεων, τόσο εσωτερικών όσο και διεθνών.

8.Γενικές Τακτικές

8Α. Αύξηση του αριθμού των αθλητών

  • Να καλλιεργηθεί το άθλημα στα σχολεία: Δημιουργία Σχολικού πρωταθλήματος και ένταξη του αθλήματος στα αθλητικά σχολεία
  • Υποστήριξη όλων των εναλλακτικών μορφών του κάθε αθλήματος
  • Να τοποθετηθεί (positioning) το κάθε άθλημα αποτελεσματικά σε κάθε τμήμα (segment)
  • Δημιουργία αγώνων age group (ηλικιακές κατηγορίες) στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα, κάτι που είναι μέρος της αθλητικής κουλτούρας στις ΗΠΑ
  • Να αυξηθεί η προβολή του κάθε αθλήματος διαμέσου των ΜΜΕ.
  • Να υπάρχουν σωματεία που καλλιεργούν το άθλημα σε όλη την Ελλάδα.
  • Να αυξηθεί το επίπεδο οργάνωσης των σωματείων.
  • Να διοργανώνονται αγώνες σε μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) με σημαντική προβολή.

8Β. Αύξηση Εσόδων από Χορηγίες

  • Δημιουργία ανταγωνιστικής και διαφοροποιημένης Χορηγικής πρότασης με έμφαση στην ιστορία, παράδοση και αξίες του αθλήματος καθώς και σε καινοτόμους τρόπους επικοινωνίας με τα κοινά που ενδιαφέρουν τον Χορηγό.
  • Δημιουργία Μακροχρόνιων Συνεργασιών.
  • Δημιουργία προσποιημένων Χορηγικών Προγραμμάτων

8Γ. Αύξηση της προβολής από τα Μ.Μ.Ε.

  • Επισύναψη και συστηματική διατήρηση σχέσεων με Μ.Μ.Ε. και δημοσιογράφους.
  • Δημιουργία υλικού υποστήριξης του έργου των δημοσιογράφων (φωτογραφικό υλικό σε cd-rom, κείμενα σε μορφή text)
  • Δημιουργία «κλασσικών αγώνων»

8Δ. Υψηλός αθλητισμός

Ποιος είναι εθνική ομάδα και ποιος όχι; Δεν χρειάζεται να μπαίνει η Ομοσπονδία στην διαδικασία να βάζει ταμπέλες, δεδομένου των ιδιαιτεροτήτων των διαφόρων αθλημάτων. Η βασική φιλοσοφία πρέπει να είναι ότι «Υπάρχει σχεδιασμός Υψηλού αθλητισμού στο οποίο εντάσσονται ορισμένοι αθλητές/ -τριες που πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις/ ή/και έχουν επιδείξει διακρίσεις. Οι αθλητές που είναι ενταγμένοι στο σχεδιασμό έχουν ορισμένα προνόμια – που ανακοινώνονται στην αρχή κάθε χρονιάς- καθώς και συγκεκριμένες υποχρεώσεις, μεταξύ των οποίων να εκπροσωπούν τα ελληνικά χρώματα όταν τους ζητηθεί». Πιστεύω ότι χρειάζεται να υπάρχουν κατηγορίες επιπέδου. Δηλαδή :

    • Κατηγορία Α ( υψηλή κατηγορία) : Αθλητές/ -τριες που έχουν μπει σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων ή Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων (κατηγορία αντρών/ γυναικών)
    • Κατηγορία B (κατηγορία Παγκοσμίου Επιπέδου): Αθλητές/ -τριες που έχουν μπει σε μικρό τελικό Ολυμπιακών Αγώνων ή Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων (κατηγορία αντρών/ γυναικών)
    • Κατηγορία Γ : αθλητές με διακρίσεις σε Παγκόσμια Κύπελλα και διεθνείς αγώνες (να διευκρινίζεται ποιες αναγνωρίζει η Εθνική Ομάδα)
    • Κατηγορία Δ (ταλαντούχων αθλητών με διακρίσεις) : Αθλητές με διακρίσεις σε κατηγορίες Εφήβων/ Νεανίδων κ.τ.λ.
    • Κατηγορία Ε (ταλαντούχων αθλητών δίχως διακρίσεις)
    • Κατηγορία Ζ : Κατηγορία αθλητών/ -τριών με τακτικές διεθνείς συμμετοχές
  1. Φορείς Αλλαγών

Για να στηρίξουν το σχέδιο της αλλαγής πιστεύουμε ότι χρειάζεται να συμμετέχουν ως φορείς αλλαγών οι εξής :

  • Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας και ο Γενικός Γραμματέας, οι οποίοι είναι συνήθως τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου που έχουν την μεγαλύτερη επιρροή στα σωματεία.
  • Ο Ομοσπονδιακοί  προπονητές
  • Τα υψηλόβαθμα έμμισθα στελέχη της Ομοσπονδίας

Συμπεράσματα

Ο Ελληνικός «ερασιτεχνικός αθλητισμός» (τα αθλήματα που λειτουργούν σε επαγγελματική βάση είναι κυρίως τα ομαδικά αθλήματα)  βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καθώς εάν δεν καταφέρει να προσαρμοστεί στις καινούργιες κοινωνικο- οικονομικές συνθήκες κινδυνεύει να συρρικνωθεί σημαντικά. Δυστυχώς οι περισσότερες Ομοσπονδίες, τέσσερα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δείχνουν να είναι προσκολλημένες στον τρόπο λειτουργίας που είχαν πριν και ταυτόχρονα δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι χρειάζεται να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ένα πλάνο αλλαγής.

Το μοναδικό στοιχείο που αισθάνονται ότι χρειάζεται να κάνουν είναι να αυξήσουν τα έσοδά τους διαμέσου Χορηγιών. Αυτό που είναι δύσκολο αναγνωρίσιμο είναι ότι η προσέλκυση χορηγών απαιτεί την δημιουργία ενός ελκυστικού «προϊόντος» (=αθλήματος) που θα διαχειρίζεται από μία αξιόπιστη «εταιρεία» (=ομοσπονδία). Συνεπώς χρειάζεται να πραγματοποιηθούν σημαντικές τομές ώστε να προσελκυσθούν  χορηγοί, με τους οποίους θα συνταχθούν μακροπρόθεσμες συνεργασίες.

Η Εθνικές Ομοσπονδίες οφείλουν να πραγματοποιήσουν τις κυριότερες τομές στους παρακάτω τομείς:

  • Εσωτερική Δομή και οργάνωση
  • Οργάνωση υψηλού αθλητισμού και εθνικών ομάδων
  • Πανελλαδική ανάπτυξη αθλήματος
  • Χορηγικά προγράμματα

Καθίσταται φανερό  ότι το σκελετό του προγράμματος αλλαγής που προτείνουμε δεν μπορεί να λειτουργήσει ως στατικό αλλά ως ένα εργαλείο δουλειάς.

«Γι΄ αυτό συλλογίζομαι τόσο πολύ, τούτες τις μέρες, το μεγάλο ποτάμι

Αυτό το νόημα που προχωρεί ανάμεσα σε βότανα και σε χόρτα…

Αυτό το ρέμα που τραβάει το δρόμου του και που δεν είναι τόσο διαφορετικό από το αίμα των ανθρώπων

Κι από τα μάτια των ανθρώπων όταν κοιτάζουν ίσια πέρα

Χωρίς το φόβο μες στην καρδιά τους,

Χωρίς την καθημερινή τρεμούλα για τα μικροπράματα ή έστω για τα μεγάλα..

Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε πως προχωρούμε

(Γιώργος Σεφέρης)

15. Βιβλιογραφία

1.     Coakley Jay J. “Sport in Sociology”,McGrawHill, 1998.

2.     Houlihan B., “Το Ντόπινγκ στα σπορ», Εκδόσεις Παπαζήση, 1999.

3.     Wilson W. et al, “Ντόπινγκ in Elite Sport”, Human Kinetics, 2001.

4.     WADA Code, 2003.

5.     Maffetone Philip, “Training for endurance”, David Barmore Productions, 1996.

6.     Cashmore Ellis, “Making Sense of Sports”, 3rd Edition,  Routledge London and New York,2000

7.     Cashmore Ellis, “Sports Culture, An A-Z Guide”, Routledge , London and New York , 200

8.     Χάντζος Σταύρος, «Σύγχρονη Αθλητιατρική», Εκδόσεις Λίτσα, 1993

9.     Olympic Charter, International Olympic Committee, December 1999

10.  World Anti-Ντόπινγκ Code, World Anti-Ντόπινγκ Agency, 2003

11.  Σημειώσεις/ Άρθρα Καθηγητών από το Μεταπτυχιακό «MSc.in the Sociology of Sport and Sport Management», University of Leicester

12.  Canadian Centre for Ethics in Sport, επίσημη Αποδελτίωση

13.  Άρθρα του Ελληνικού Ημερήσιου Τύπου, 2001-2004

14.  Duncan, M. (1999) Drugs in Cashman, R. and  Hughes A. “Staging the Olympics” Sydney: UNSW Press,

15.  Dirix, A. and Sturbois, X. (1998), the first thirty years of the International Olympic Committee Medical Commission 1967-1997, Lausanne: IOC

16.  European’s commission web-page http://europa.eu.int

17.  IOC web-site, Press releases.

18.  European’s commission web-page http://europa.eu.int/comm/sport/key_files/ντόπινγκ/b_what_en.html

19.  Toohey, K and Veal,A.J. (1999)“The Olympic Games: a social perspective” Wallington, Oxon: CABI Publishing

20.  Σημειώσεις από τις διαλέξεις των καθηγητών στο Μάθημα «Διοίκηση Αλλαγών» από το Μεταπτυχιακό «Μάρκετινγκ και Επικοινωνία με Νέες Τεχνολογίες».

About triathlonworld

Ο κ. Γιάννης Ψαρέλης είναι από τα ιστορικά στελέχη του Τριάθλου στη χώρα μας έχοντας παρακολουθήσει και συμμετέχει έντονά στη διοικητική ανάπτυξη του αθλήματος. Χρόνια μέλος των εθνικών ομάδων ,εκπρόσωπος των αθλητών στην τεχνική επιτροπή του αθλήματος, υπεύθυνος χάραξης των διαδρομών αγώνων της Ομοσπονδίας μεταξύ των οποίων και της Ολυμπιακής διαδρομής του 2004 στη Βουλιαγμένη,έχει διατελέσει γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Τριάθλου και εκπρόσωπος αυτής στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Έχει πληθώρα προπονητικών πιστοποιήσεων στα αθλήματα αντοχής από εθνικές ομοσπονδίες και συνδέσμους προπονητών. Έχει παρακολουθήσει πλήθος εκπαιδευτικών σεμιναρίων της Διεθνούς Ομοσπονδίας Τριάθλου τόσο για Διοργανωτές Αγώνων όσο και κριτές. Επίσης έχει παρακολουθήσει πολυήμερα σεμινάρια για διοργανωτές αγώνων στη Λοζάνη κάτω από την εποπτεία της ΔΟΕ. Έχει σπουδάσει Χημεία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει τους εξής πανεπιστημιακούς μεταπτυχιακούς τίτλους : Αθλητική Διοίκηση (Παν.Lyon1-Masters in Sport Organisations Management – πρόγραμμα αναγνωρισμένο από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή), Αθλητική Διοίκηση (Παν. Leicester), Διοίκηση Επιχειρήσεων (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών- Executive MBA), Μάρκετινγκ & Επικοινωνία (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών -MSc in Marketing and communication with New Technologies). Προπονητής Τριάθλου Προπονητής Τριάθλου Ο κ.Γιάννης Ψαρέλης έχει διατελέσει Διοικητικός Υπεύθυνος καθώς και Υπεύθυνος Στρατηγικής & Ανάπτυξης στο Sports Excellence (πρόγραμμα που πραγματοποιείται υπό την επιστημονική επίβλεψη της Α’ Ορθοπαιδικής Κλινικής του ΕΚΠΑ, όντας εγκεκριμένο κέντρο από τον Διεθνή Σύνδεσμο Κέντρων Υψηλού Αθλητισμού) έχοντας την επιστημονική επίβλεψη μέχρι και 1800 επίλεκτων αθλητών και αθλητριών προεθνικών και εθνικών ομάδων έως 18 ετών καθώς και των μελών της Προ-Ολυμπαικής προετοιμασίας για τους ΟΑ του Τόκυο (με μνημόνιο συνεργασίας με την ΕΟΕ). Σε επίπεδο ακαδημαϊκό/ ερευνητικό με σημείο αναφοράς μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές ασχολείται κυρίως με την επίδραση των προϊόντων νεοπρενίου/ wetsuit στην κολύμβηση τριαθλητών καθώς και με την μεγιστοποίηση της απόδοσης των αθλητών στο mixed relay του Τριάθλου. Από το 1990 συμμετέχει ως εισηγητής σε πλήθος εκπαιδευτικά προγράμματα επιμόρφωσης προπονητών, καθηγητών Φυσικής Αγωγής, γονέων αλλά και αθλητών είτε αναπτύσσοντας τεχνικά θέματα που αφορούν το Τρίαθλο είτε θέματα που αφορούν την ηθική στον αθλητισμό και το αντι-ντόπινγκ. Αρθογραφεί σε πλήθος αθλητικών ιστοσελίδων και περιοδικών σε θέματα που αφορούν την προπονητική, τους κανονισμούς του Τριάθλου ή θέματα ηθικής/ κοινωνιολογίας του αθλητισμού. Ο ίδιος σε συνεργασία με αθλητικούς φορείς (Ομοσπονδίας, Σωματείων και Αθλητικών Οργανισμών των Δήμων) από το 1990 έως σήμερα έχει σχεδιάσει και διοργανώσει έχοντας την επίβλεψη πάνω από 50 αγώνων σε όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Χανιά, Ρέθυμνο, Τρίπολη, Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Πιερία κ.λπ.)