Εφαρμοσμένη Φυσιολογία στο Τρίαθλο : Μεθοδολογία μέτρησης & βελτίωσης DPS για βελτίωση της κολυμβητικής απόδοσης και αποτελεσματικότητας
Κείμενο : Γιάννης Ψαρέλης
Ο Γιάννης είναι πιστοποιημένος δάσκαλος κολύμβησης (Teacher ID: 15843) από τον Σύνδεσμο Προπονητών Κολύμβησης της Αυστραλίας καθώς και Αργυρού Επιπέδου Διεθνής προπονητής από τον ίδιο σύνδεσμο (ASCTA International Silver :0534).
Είναι επίσης πιστοποιημένος προπονητής κολύμβησης από τον Σύνδεσμο Προπονητών κολύμβησης των ΗΠΑ επιπέδου 4 (ASCA Level 4).
Ερωτήσεις
-
Γιατί είναι σημαντικό στην κολύμβηση ο αριθμός των χεριών που κάνουμε ανά διαδρομή;
-
Μείωση των χεριών ανά διαδρομή/ μήκος πισίνας συνεπάγεται και βελτίωση της κολυμβητικής απόδοσης;
-
Με ποιες προϋποθέσεις και ποια η προτεινόμενη διαδικασία καταγραφής των χεριών ανά διαδρομή (strokes per lap);
-
Η καταγραφή των χεριών πρέπει να γίνεται από τον προπονητή ή τον αθλητή και γιατί;
-
Τι προπονητικά σετ θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για την βελτίωση του DPS;
-
Τι προπονήσεις για την βελτίωση του DPS χρησιμοποιούν προπονητικά στο Τρίαθλο;
Εισαγωγή
Υπάρχει η πεποίθηση ότι λιγότερες χεριές στην κολύμβηση ελευθέρου σημαίνει αυτόματα πιο αποτελεσματική τεχνική κολύμβησης.
Είναι αυτό απόλυτα σωστό;
Με ποιες προϋποθέσεις και συνθήκες πρέπει να γίνεται μία αξιολόγηση αυτής της παραμέτρου ;
Επίσης με ποιες συνθήκες πρέπει να λαμβάνει χώρα η προπόνηση βελτίωσης αυτή της παραμέτρου, δηλαδή της μείωσης του αριθμού των χεριών ανά 25/ 50 μέτρα/ μήκος πισίνας;
Πριν να συνεχίσουμε θα ήταν χρήσιμο να σημειώσουμε ότι στόχος μας είναι να κολυμπήσουμε πιο γρήγορα και δεν είναι αυτοσκοπός η κολύμβηση με όσο το δυνατόν λιγότερες χεριές.
Σε συνέχεια αυτού ας υπενθυμίσουμε την πολύ απλή και γνωστή σε όλους αριθμητική εξίσωση
Ταχύτητα Κολύμβησης = Μήκος Χεριάς Χ Συχνότητα Χεριών= DPS * SPM (Newsome & Young, 2014)
Συνεπώς μείωση του αριθμού χεριών ανά μήκος πισίνας που επιφέρει αύξηση του μήκους χεριάς επιφέρει αύξηση της κολυμβητικής ταχύτητας μόνο εάν το γινόμενο αυξηθεί.
Μεθοδολογία μέτρησης αριθμού χεριών ανά μήκος πισίνας
Για να απαντήσουμε τα παραπάνω ερώτημα που θέσαμε στην εισαγωγή μας είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε διευκρινίζοντας το σωστό τρόπο (μεθοδολογία) που θα πρέπει να διέπει το μέτρημα των χεριών καθώς και να εντοπίσουμε ποια είναι τα πιο συχνά λάθη όταν μετράμε χεριές.
Στόχος μας είναι να έχουμε σταθερές κάποιες σημαντικές παραμέτρους ώστε να μην βγάζουμε λάθος συμπεράσματα κατά την παραπάνω αναφερόμενη αξιολόγηση και προπόνηση:
-
Κατά το σπρώξιμο από τον τοίχο πρέπει να σπρώχνουμε πάντοτε με την ίδια δύναμη. Συνήθως μέγιστη δύναμη μπορεί να εξασφαλίσει μία αξιόπιστη μέτρηση. Επειδή αυτό μπορεί να μην πάντοτε εφικτό εμείς προτείνουμε να ξεκινάμε το μέτρημα των χεριών από τα σημαιάκια του υπτίου και πιο συγκεκριμένα μόλις το κεφάλι περάσει το νοητό επίπεδο/ γραμμή από τα σημαιάκια του υπτίου (Baker, 2013).
-
Το χτύπημα των ποδιών πρέπει επίσης να είναι σταθερό/ αναπαραγωγισημο. Για να γίνει αυτό πρέπει να είναι είτε μέγιστο (Havriluk, 2017)είτε ελάχιστο (περιορισμός με κάποιο Pull buoy).
-
Να αποφεύγουμε το «γλίστρημα» ή το «κενό» ανάμεσα στις φάσεις προώθησης. Συνεπώς μετά την είσοδο του χεριού είναι απαραίτητο να ξεκινάμε άμεσα την φάση πιασίματος και προώθησης. (Havriluk, 2017). Να διευκρινήσουμε ότι μπορεί ο προπονητής σε άλλες προπονήσεις να επιθυμεί να κάνουμε γλίστρημα ή να κάνουμε κάποια κομμάτια MDPS αλλά πρέπει αυτό να διευκρινίζεται.
-
Για να υπάρχει αξιολόγηση του αθλητή η μέγιστη ταχύτητα είναι ίσως η καλύτερη μέθοδος (Havriluk, 2017)
-
Είναι σαφές ότι ανάλογα με το μήκος της πισίνας θα πρέπει να γίνονται σχετικές μετρήσεις (25 μέτρα ή γιάρδες ή 50 μέτρα ή γιάρδες).
-
Συνεπώς μετράμε τις χεριές από τη στιγμή που το κεφάλι του αθλητή περνάει την ευθεία από τα σημαιάκια του υπτίου μέχρι και το χέρι να ακουμπήσει στον τοίχο στην άλλη άκρη της πισίνας.