Εχθές ένας πολύ καλός φίλος και εξαιρετικός τριαθλητής μου έστειλε το εξής sms «Γιάννη Καλησπέρα. Είδα τον…μαζί μ’ έναν άλλο αθλητή σου να κάνει ποδήλατο στον παράδρομο και δεν φορούσε κράνος…σε παρακαλώ να επιμείνεις στην χρησιμότητα του κράνους».
Συντάκτης : Γιάννης Ψαρέλης, BSc, MSc, MBA, PhDc (προπονητής Τριάθλου) -Web- Site : www.triathloncoach.gr – Email : smartsportcoach@hotmail.com & info@triathloncoach.gr -Κινητό : +30 693 71 70 260
Με αφορμή αυτό το sms έκανα μία αναδρομή στις φορές που το κράνος με έχει προστατέψει και στις περιπτώσεις που δεν φορούσα και τι συνέπειες είχε αυτό:
-
To 1991 έπαθα πίσω λάστιχο (είχα μπουαγιό λάστιχο)και το άλλαξα. Σε μία απότομη στροφή ξεκόλλησε το μπουαγιό και έτσι βρέθηκα με δύναμη στην άσφαλτο. Φορούσα κράνος και έτσι δεν έπαθα κάτι πέρα από μώλωπες στα “μπιφτέκια”
-
Το 1993 στην ανηφόρα από την Γαλάζια Ακτή στην Αγία Μαρίνα ήμουν με τα χέρια στην αερόμπαρα όταν κόπηκε το τιμόνι στο σημείο δίπλα από το λαιμό. Ούτε καν πρόλαβα να καταλάβω τί έγινε και φυσικά δεν υπήρχε χρόνος για αντίδραση. Φορούσα κράνος και πέρα από γδαρσίματα και μώλωπες στα μπιφτέκια και στους ώμους δεν είχα άλλο πρόβλημα. Παρόμοιο ατύχημα είχα όταν κόπηκε το πίσω σαζμάν και κοκκάλωσε όλη η μετάδοση.
-
Το 1994 γυρνούσα από προπόνηση όταν στην Γλυφάδα (στο φανάρι πριν την Ιωάννου Μεταξά) βρέθηκα στο έδαφος με όλο το πρόσωπο με αίματα. Καθώς έχασα τις αισθήσεις μου δεν θυμάμαι τί έγινε. Θυμάμαι ότι όταν σηκώθηκα έβλεπα να στάζει αίμα από παντού. Δεν φορούσα κράνος! (Σημ. Δυστυχώς η διαδικασία σουρεαλιστική….. Σταμάτησε περιπολικό της αστυνομίας, κάλεσε ασθενοφόρο το οποίο ήρθε μετά από 20-30 λεπτά!!! Το ασθενοφόρο αρνήθηκε να πάρει το ποδήλατο μου το οποίο δεν το ήθελε να το μεταφέρει και το περιπολικό. Ετσι μόνος με το ποδήλατο πήγα στο Ασκληπείο όπου αρνήθηκαν να μου κάνουν ράμματα απλά μου καθάρισα το πρόσωπο από τα αίματα. Υστερα με άλλο ασθενοφόρο με πήγαν στην Νίκαια… Για μία εβδομάδα ήμουν από κρεββάτι σε κρεββάτι – καθώς η διάσειση προκαλεί υπνηλία – και από νευρολόγο σε νευρολόγο για να δούμε την πορεία της υγείας μου.)
-
Το 1998 γυρνώντας από Σαρωνίδα προς Λαγονήσι ήμουν στην άκρη του δρόμου κυνηγώντας να φτάσω ένα ποδηλατικό γκρουπ που ήταν στα 50 μέτρα μπρστά μου. Ημουν στην άκρη του δρόμου όμως αυτό δεν εμπόδισε μία κυρία να έρθει από πίσω και να με χτυπήσει με αρκετή δύναμη. Θυμάμαι το πολύ έντονο τράνταγμα στην μέση και ότι έχαασα τις αισθήσεις μου. Ξύπνησα/ βρέθηκα στην μέση του δρόμου ανάσκελα (τότε σκέφτηκα “θεέ μου να μπορέσω να περπατήσω πάλι” )και να περνάνε από δεξιά και αριστερά μου αυτοκίνητα. Πάλι χάσιμο αισθήσεων και αίματα σε όλο το κεφάλι. (Σημ. Η εξέλιξη πάλι σουρεαλιστική. Η κυρία είχε μέσο στο ασκληπείο της βούλας και όταν με μετέφερε ο σύζυγός της εκεί προπσθούσαν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για να μην διεκδικήσω κάτι οικονομικά από την κυρία που με χτύπησε!) Δεν φορούσα κράνος!
Πέρα από τις παραπάνω περιπτώσεις έχω πάνω από 30-40 πεσίματα τα τελευταία 25 χρόνια. Στατισικά κάθε χρόνο έχω 1-2 πτώσεις.
Τι περιπτώσεις αφορούν αυτά :
-
Δρόμους – Πλατείες με ανάποδες κλήσεις (π.χ. η πλατεία στον παράδρομο της παραλιακής στο ΣΕΦ) που γίνονται ιδιαίτερα γλιστεροί όταν βρέχει. Η άσφαλτος στην Ελλάδα είναι πολύ κακής ποιότητας και μετά από μερικά χρόνια γίνεται πάρα πολύ γλυστερή.
-
Λάδια που δεν φαίνονται όταν αρχίζει και βρέχει ελαφρώς.
-
Λακούβες εκεί μου δεν το περιμένεις
-
Λεωφορεία/ Φορτηγά που σε κλείνουν και σε αναγκάζουν να πέσεις στα φρεάτια.
-
Ατυχήματα μέσα σε γκρουπ. Ακουμπάει η μπροστινή ρόδα και πέφτουμε. Δεν υπάρχει ποδηλάτης που έχει κάνει προπόνηση με γκρουπ και δεν είχε τέτοιο ατύχημα.
-
Απότομο σκάσιμο με μπουαγιό λάστιχο.(Σημείωσα : Ευτυχώς όταν μου συνέβει σε κατηφόρα αντέδρασα ψύχραιμα., φρέναρα και η πτώση δεν ήταν ιδιαίτερα επώδυνη!)
-
Γραμμές τραίνου/ τραμ(π.χ. Υπάρχει ένα σημείο στην παραλία στην πάτρα που σε κλείνουν τα αυτοκίνητα και δεν σε αφήνουν να περάσεις κάθετα τις γραμμές)
-
…ο κατάλογος ατελείωτος με ένα κοινό σημείο, συμβαίνει κάτι που δεν μπορείς να προβλέψεις και την στιγμή που δεν το περιμένεις.
O καθένας από εμάς ας σκεφτεί τα ατυχήματα που είχε και κυρίως τα ατυχήματα που κατά τύχη απέφυγε και ας αναλογιστεί πόσο εκτεθειμένοι είμαστε και είναι κάθε φορά που είμαστε σε ένα ελληνικό δρόμο πάνω στο ποδήλατο.
Επίσης ας αναλογιστεί τις ευθύνες απέναντι στον εαυτό του και τους ανθρώπους του.
Μερικές σημαντικές επισημάνσεις:
-
Οποιος πιστεύει ότι δεν θα έχει κάποιο ατύχημα απλά δεν έχει διαβάσει τις στατιστικές. Οποιος κυκλοφορεί με δίκυκλο αργά ή γρήγορα θα έχει ατύχημα. Ποτέ κανένας δεν μπορεί να το προβλέψει, ούτε μπορεί να είναι σίγουρος σε ποια προπόνηση δεν θα γίνει ατύχημα, ακόμα και εάν είμαστε σε δρόμο με μικρή κυκλοφορία ή ακόμα και χωρίς αυτοκίνητα. Επίσης όσο πιο πολύ προπόνηση κάνουμε τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να έχουμε πιο πολλά ατυχήματα. Δεν σημαίνει ότι ένας έμπειρος ποδηλάτης δεν θα έχει ατύχημα. Ακριβώς το αντίθετο.
-
To πιο πιθανό είναι όταν πέσουμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας, τους ώμους και τα «μπιφτέκια» μας καθώς ο οριζόντιος σωλήνας, οι μπάρες και τα πετάλια θα «παγιδέψουν» τα πόδια μας. Στις ποδηλατικές ακαδημίες στις ΗΠΑ και στην Βόρεια/ Κεντρική Ευρώπη φυσικά και κάνουν ασκήσεις πάνω σε στρώματα ώστε όταν συμβεί το ατύχημα να αντιδράσουν σωστά : να μαζευτούν προφυλάσσοντας το κεφάλι ή να συρθούν σωστά όπως στους αγώνες μοτοσικλέττας. Εάν κάποιος δεν το έχει εξασκήσει συστηματικά είναι πολύ δύσκολο να μπορέσει να αντιδράσει σωστά. Το κεφάλι μας είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένο σε όσους δεν έχουν αυτοματοποιήσει τις αντιδράσεις τους στο πέσιμο.
-
Τα ατυχήματα με αυτοκίνητα αποτελούν μόλις το 10 -15% των πτώσεων που έχουν οι ποδηλάτες.
-
Ακόμα και μικρά χτυπήματα στο κεφάλι μπορεί να αφήσουν σημαντικά προβλήματα. Μετά από κάθε χτύπημα είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε μία σειρά εξετάσεων και να προσέχουμε για ένα μεγάλο διάστημα. Κάθε φορά που έχουμε ατύχημα πρέπει να προσέχουμε όχι μόνο τις στιγμιαίες αιμορραγίες αλλά και αυτές τις εσωτερικές αιμοραγίες που ακολουθούν μετά από 2-3 ημέρες και αυτές που συμβαίνουν μετά από 7-10. Αυτές είναι και οι πιο ύπουλες και σοβαρές.
Υ.Γ. Ελπίζουμε ότι και οι έμποροι ποδηλάτων θα καταλάβουν την σημασία του κράνους και θα έχουν μεγαλύτερη ποικιλία στα κράνη προσφέροντας κράνη σε προσιτές τιμές και σε μεγάλη ποικιλία σχεδίων. Το επισημαίνουμε καθώς τα περισσότερα ποδηλατικά καταστήματα δείχνουν να εστιάζουν σε οτιδήποτε άλλο εκτός από τα κράνη.
Κείμενο : Γιάννης Ψαρέλης – Προπονητική Ομάδα Smart Sport (Email : info@triathlonworld.gr)
Summary
Article Name
Κράνος Ποδηλασία
Description
Οποιος πιστεύει ότι δεν θα έχει κάποιο ατύχημα απλά δεν έχει διαβάσει τις στατιστικές. Οποιος κυκλοφορεί με δίκυκλο αργά ή γρήγορα θα έχει ατύχημα. Ποτέ κανένας δεν μπορεί να το προβλέψει, ούτε μπορεί να είναι σίγουρος σε ποια προπόνηση δεν θα γίνει ατύχημα, ακόμα και εάν είμαστε σε δρόμο με μικρή κυκλοφορία ή ακόμα και χωρίς αυτοκίνητα. Επίσης όσο πιο πολύ προπόνηση κάνουμε τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να έχουμε πιο πολλά ατυχήματα. Δεν σημαίνει ότι ένας έμπειρος ποδηλάτης δεν θα έχει ατύχημα. Ακριβώς το αντίθετο.
To πιο πιθανό είναι όταν πέσουμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας, τους ώμους και τα «μπιφτέκια» μας καθώς ο οριζόντιος σωλήνας, οι μπάρες και τα πετάλια θα «παγιδέψουν» τα πόδια μας. Στις ποδηλατικές ακαδημίες στις ΗΠΑ και στην Βόρεια/ Κεντρική Ευρώπη φυσικά και κάνουν ασκήσεις πάνω σε στρώματα ώστε όταν συμβεί το ατύχημα να αντιδράσουν σωστά : να μαζευτούν προφυλάσσοντας το κεφάλι ή να συρθούν σωστά όπως στους αγώνες μοτοσικλέττας. Εάν κάποιος δεν το έχει εξασκήσει συστηματικά είναι πολύ δύσκολο να μπορέσει να αντιδράσει σωστά. Το κεφάλι μας είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένο σε όσους δεν έχουν αυτοματοποιήσει τις αντιδράσεις τους στο πέσιμο.
Author
Γιάννης Ψαρέλης Προπονητής Τριάθλου
