Προπονητική Ποδηλασίας : Ενταση (Ισχύς και Καρδιακή Συχνότητα) στο Ironman.
Κείμενο : Γιάννης Ψαρέλης – Προπονητική Ομάδα smart sport (Email : info@triathlonworld.gr / www.smartsport.gr) & Συντακτική ομάδα Sports World (www.triathlon.gr, www.triathlonworld.gr, www.cyclingworld.gr)
Οσοι συμμετέχουν σε έναν αγώνα Ironman αντιμετωπίζουν μία δυσκολία στο να προσδιορίσουν σωστά την ένταση με την οποία θα πρέπει να κάνουν το ποδηλατικό σκέλος.
Πολλές φορές συμβουλές που λαμβάνουμε από άρθρα και προπονητές στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι πολύ γενικές ή αφηρημένες και δυστυχώς σε κόντρα με αυτά που προκύπτουν από την ερευνητική διαθέσιμη βιβλιογραφία.
Ενώ στην ολυμπιακή απόσταση υπάρχει εξαιρετική συσχέτιση μεταξύ του αναπνευστικού κατωφλιού και της έντασης των αθλητών στην ποδηλασία (σε αγώνα χωρίς drafting) το ίδιο δεν συμβαίνει στο Ironman Τρίαθλο.
Εάν κάποιος αθλητής πάει σε ένα έγκυρο ερευνητικό εργαστήριο και κάνοντας ένα βαθμωτό τεστ προσδιορίσει το αναερόβιο κατώφλι τόσο σε σφυγμούς όσο και ισχύ (watt) θα μπορέσει να προσδιορίσει μέσω αυτού την ένταση με την οποία θα κάνει το ποδηλατικό κομμάτι του αγώνα Τριάθλου Ironman;
Σε συνέχεια της παραπάνω ερώτησης δημιουργείται ένα επιπρόσθετο ερώτημα το οποίο είναι χρήσιμο να απαντήσουμε πρώτα : Πόσο χρόνο θα αντέξει ένας αθλητής να πηγαίνει στην ισχύ του αναερόβιου κατωφλιού; Είναι αυτοννότητο ότι αυτό εξαρτάται από το αθλητικό επίπεδο του αθλητή. Αυτό που έχουν δείξει οι μελέτες είναι ότι το εύρος είναι είναι από 40 λεπτά μέχρι και λίγο παραπάνω από 4 ώρες.
Επειδή το εύρος είναι τεράστιο μελετώντας την βιβλιογραφία μπορούμε να πούμε ότι για ένα πολύ καλά προπονημένο ερασιτέχνη αθλητή (age grouper) θα είναι λίγο παραπάνω από 2ώρες.
Συνεπώς είναι ουτοπικό να θεωρούμε ότι θα μπορέσουμε να αντέξουμε ένα φορτίο για 180χιλιόμετρα. Για πολλούς από εμάς ακόμα και σε ένα Half Ironman Τρίαθλο θα είναι πολύ δύσκολο να αντέξουμε αυτό το εξωτερικό φορτίο.
Μαζί με τον προπονητή μας θα πρέπει να θέσουμε τον στόχο στην ισχύ που μπορούμε να κάνουμε ένα αγώνα Half ή Full Ironman Τριάθλου.
Είναι δύσκολο να θέσουμε μία γενική οδηγία όμως απλά για να γίνει καταννοητό να πούμε ότι για τους περισσότερους αθλητές – καλά προετοιμασμένους θα είναι – στο 65-75% της ισχύος στο κατώφλι.
Ενώ η ισχύς στο αναερόβιο κατώφλι είναι απαγορετυτική για έναν αγώνα Τριάθλου Ironman δεν ισχύει το ίδιο με την καρδιακή συχνότητα που μπορεί να την δούμε να πλησιάζει στο 90% (ή και σε ορισμένες περιπτώσεις στο 95%) της καρδιακής σχυνότητας του αναερόβιου κατωφλιού. Αυτή η αναντιστοιχία είναι που δημιουργεί την σύγχυση καθώς και η μεγάλη εξάρτηση των σφυγμών από το εξωτερικό περιβάλλον και την ανταπόκριση του σώματος σε αυτές όπως και άλλοι φυσιολογικοί παράγοντες όπως π.χ. ο ρυθμός αφυδάτωσης.
Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν την ημέρα του αγώνα πρέπει να υπολογιστούν πολύ καλά καθώς αυτό που έχουμε σχεδιάσει μέσω εργαστηριακών μετρήσεων μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό την ημέρα του αγώνα. Δηλαδή την ημέρα του αγώνα μπορεί να βλέπουμε μία ασυνήθιστη και παραπάνω από την σχεδιασμένη τιμή στους σφυγμούς η οποία δεν πρέπει απαραίτητα να μας τρομάξει και να μας αναγκάσει να κόψουμε.
Για ναγίνει καταννοητό αυτό να αναφέρουμε ότι σε μία εργαστηριακή δοκιμή κοντά στους 20 βαθμούς κελσίου οι αθλητές ποδηλατούσαν στο μέγιστορυθμό που θα μπορούσαν για 5 ώρες και το εύρος των σφυγμών ήταν στους 125-135 σφυγμούς ενώ στην διάρκεια του Ironman οι ίδιοι αθλητές είχαν σφυγμούς από 145 έως 150.
Είναι σίγουρο ότι η έρευνα έχει να απαντήσει αρκετά ακόμα ερωτήματα όμως ακόμα και με τα δεδομένα που έχουμε μπορούμε να κάνουμε ένα καλο σχεδιασμό της στρατηγικής μας στον αγώνα αφού μελετήσουμε πολύ προσεχτικά την βιβλιογραφία.
