Συντάκτης : Γιάννης Ψαρέλης
Συγκριση τρεξίματος ποδηλασίας
Το τρέξιμο και η ποδηλασία είναι δύο από τις πιο γνωστές μορφές αερόβιας άσκησης και μαζί με την κολύμβηση είναι οι πιο δημοφιλείς μορφές άσκησης σε όλο τον κόσμο συνολικά. Είναι δύσκολο και σίγουρο ασυνήθιστο να συγκρίνονται δύο αθλήματα. Εμείς θα επιχειρήσουμε την σύγκριση ξεκινώντας από τις απαιτήσεις του κάθε αθλήματος ( κόστος εξοπλισμού, απαιτούμενες συνθήκες προπόνησης, απαιτούμενα σωματομετρικά χαρακτηριστικά) και θα προχωρήσουμε στη σύγκριση όσο αφορά τους τραυματισμούς και τις κακώσεις που φέρει η απλή ενασχόληση αλλά και η συστηματική προπόνηση.
Τιμή εξοπλισμού
Είναι φανερό ότι το τρέξιμο απαιτεί μία σημαντικά μικρότερη αρχική δαπάνη αφού ο μόνος απαραίτητος εξοπλισμός είναι τα παπούτσια και η αθλητική περιβολή. Η ποδηλασία απαιτεί την αγορά του ποδηλάτου κόστος που ξεκινάει από τις 100.000 δρχ και μπορεί να ξεπεράσει την τιμή αγοράς ενός αυτοκινήτου.
Προπονητικές εγκαταστάσεις
Το τρέξιμο πλεονεκτεί και όσο αφορά τον χώρο όπου μπορούμε να ασκηθούμε. Μπορούμε να κάνουμε τρέξιμο σε γήπεδο στίβου, στο δρόμο, στο άλσος της συνοικίας μας, στο δάσος, στο βουνό, στην παραλία ακόμα και σε πάρκινγκ αυτοκινήτου στις 3 το βράδυ. Κάποιος μπορεί να πει ότι και το ποδήλατο τύπου mtb προσφέρει όλες αυτές τις εναλλακτικές λύσεις όμως είναι σίγουρο ότι χρειαζόμαστε συγκεκριμένες προδιαγραφές χώρου.
Απαιτούμενα σωματομετρικά χαρακτηριστικά
Δεν απαιτούνται κάποια ιδιαίτερα σωματικά χαρακτηριστικά αν και οπωσδήποτε το ποδήλατο υπερτερεί όσο αναφορά τους υπέρβαρους ανθρώπους οι οποίοι δεν επιβαρύνονται με τον ίδιο τρόπο που επιβαρύνονται όταν τρέχουν. Το ποδήλατο ανήκει στην κατηγορία των αθλημάτων με μηχανική υποστήριξη, κάτι που σημαίνει ότι δεν «κουβαλάμε το βάρος μας». Κατά αυτό τον τρόπο οι υπέρβαροι δρομείς καταπονούν σημαντικά την μέση τους και τα γονατά τους, σε πολύ πιο μεγάλο βαθμό από τους υπέρβαρους ποδηλάτες.
Γεινικά και τα δύο αθλήματα ευνοούν τους λεπτούς ανθρώπους αν και όπως ήδη αναφέραμε στο τρέξιμο το βάρος είναι χαρακτηριστικό της απόδοσης. Στην ποδηλασία ανάλογα με την τοπογραφία του εδάφους ευννοούνται οι πολύ δυνατοί (μυική υπερτροφία) ή οι πολύ λεπτοί αθλητές.
Τραυματισμοί και κακώσεις
Οσο αφορά τους τραυματισμούς από την προπόνηση το ποδήλατο υπερτερεί σημαντικά διότι το τρέξιμο λόγω των κραδασμών που δεχόμαστε από το έδαφος μπορεί να μας τραυματίσει πολύ εύκολα. Στο τρέξιμο οι πιο συχνά απαντούμενοι τραυματισμοί είναι στον αχίλλειο τένοντα, στους τένοντες της ποδοκνιμικής γενικότερα, στο ισχυακό, στο γόνατο (χονδροπάθεια, μινίσκος), στον δικέφαλο (θλάσεις), στην σπονδυλική στήλη…
Για να αποφύγουμε τους τραυματισμούς στο τρέξιμο πέρα από σταδιακή αύξηση της επιβάρυνσης της προπόνησης (κάτι που ισχύει σε όλα τα αθλήματα) απαιτείται σωστή επιλογή υποδήματος, μαλακές επιφάνειες για τρέξιμο (αποφυγή σκληρών επιφανειών όπως άσφαλτος και πλακάκια), πολλές και σωστές διατάσεις και κυρίως καλή τεχνική τρεξίματος.
Στην ποδηλασία οι πιο συχνά απαντώμενοι τραυματισμοί είναι στο γόνατο. Για την αποφυγή των τραυματισμών στην ποδηλασία το πιο σημαντικό είναι η αγορά σωστού ποδηλάτου καθώς και το κατάλληλο στήσιμο του αθλητή πάνω στη σέλλα.
Στο τρέξιμο όμως δεν έχουμε ούτε πεσίματα ούτε τροχαία (τουλάχιστον αυτά είναι σπάνια) όπως στην ποδηλασία όπου έχουμε πολλούς θανάτους όπως στην περίπτωση του Ιταλού Ολυμπιονίκη Casarteli που σκοτώθηκε στο γύρο Γαλλίας πέφτοντας σε κατηφόρα και του Ιάπωνα εφήβου αθλητή που σκοτώθηκε ύστερα με σύγκρουση με αυτοκίνητο σε προπόνηση στη διάρκεια του παγκόσμιου πρωταθλήματος ποδηλασίας εφήβων το 1992 στην Αθήνα.
Αλλο μειονέκτημα της ποδηλασίας είναι οι ζημιά που επιφέρει στο γενετικό σύστημα εξαιτίας της πίεσης που εξασκεί η σέλλα στην περιοχή των γεννετικών οργάνων. Πιό συγκεκριμένα ο ποδηλάτης παρουσιάζει εξασθένησει στο σπέρμα του λόγω της τριβής με την σέλλα και τα κολλητά σορτσάκια και αδυναμία να κατουρήσει λόγω έλλειψη αισθαντικότητας του νεύρου του.
Μειονέκτημα της ποδηλασίας είναι και η ενοχοποίηση της ποδηλασίας στην εμφάνιση του καρκίνου του προστάτη.
Εργοφυσιολογική σύγκριση
Τύπος μυικής συστολής
Στην ποδηλασία απουσιάζει η πλειομετρική συστολή που υπάρχει στο τρέξιμο, λόγω της επαφής με το έδαφος. Καταλαβαίνουμε ότι ενώ οι ποδηλάτες μπορούν να τρέχουν καθημερινά αγώνες αυτό δεν είναι εφικτό για τους δρομείς αφού γνωρίζουμε ότι ένας από τους βασικούς λόγους για τον καθυστερημένο πόνο είναι η πλειομετρική συστολή. Οι πλειομετρικές συστολές είναι αυτές που τραυματίζουν τους μύες και αυτό αποτελεί τον λόγο που δρομέας δεν μπορεί να τρέξει διαδοχικές μέρες στον ίδιο υψηλό επίπεδο.
Διάρκεια μυικής συστολής
Οταν κάνει κάποιος ποδήλατο η μυική συστολή διαρκεί πολύ περισσότερο από ότι η χαλάρωση. Στο τρέξιμο αυτές οι δύο φάσεις έχουν τον ίδιο χρόνο.
Καρδιοκυκλοφοριακό
Οταν τρέχουμε θα έχουμε πιο υψηλή καρδιακή συχνότητα ( τόσο μέγιστη όσο και στο κατώφλι). Οι σφυγμοί για κάποιον που είναι προπονημένος και στα δύο αθλήματα είναι 5-7 σφυγμούς παραπάνω στο τρέξιμο σε σχέση με το ποδήλατο.
Δύναμη
Ενώ στο τρέξιμο στο αναερόβιο κατώφλι απαιτείται περίπου το 20% της μέγιστης μυικής δύναμης, στην ποδηλασία απαιτείται το 60% της μέγιστης μυικής δύναμης. Συνεπώς η ποδηλασία απαιτεί δύναμη που αποκτιέται με προπόνηση με βάρη αλλά και με ειδική προπόνηση με βάρη. Η διαφορά όσο αφορά την διαφορά δύναμης μεταξύ των αθλητών των δύο αθλημάτων γίνεται φανερή και από την διαφορά στον όγκο του μυικού τους ιστού. Δρομείς που τρέχουν σε βουνό ή ειδικεύονται στον ανώμαλο δρόμο προσαρμόζονται ευκολώτερα στην ποδηλασία αφού έχουν μεγαλύτερη δύναμη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο Γάλλος Yann Millon που έχει κερδίσει δύο φορές το παγκόσμιο πρωτάθλημα Διάθλου όντας δρομέας υψηλού επιπέδου (13ος στο Ευρωπαικό πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου) και κατέχων το γαλλικό ρεκόρ 3000 μέτρων στηπλ (αγώνισμα δρόμου που επίσης χρειάζεται δύναμη).
Ερωτήματα που τίθονται
Είναι πιο εύκολο για τους δρομείς να κάνουν ποδήλατο ή για τους ποδηλάτες να κάνουν τρέξιμο
Είναι σχετικό αν και όσο πιο μικρός ξεκινάει κανείς να εξασκεί και τα δύο αθλήματα τόσο πιο εύκολο είναι να είναι αποτελεσματικός και στα δύο. Ο Orlando Pizzolato που είναι δύο φορές νικητής του μαραθωνίου της Νέας Υόρκης στο βιβλίο του για το Δίαθλο ( το άθλημα που συνδυάζει τρέξιμο και ποδηλασία) αναφέρει ότι μόνο όταν ξεκινήσει κανείς σε μικρή ηλικία και τα δύο αθλήματα μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και στα δυό. Αυτός ενώ ήταν υψηλού επιπέδου δρομέας δεν κατάφερε να κάνει αντίστοιχη καριέρα στο δίαθλο παρότι συνηθιζόταν μέχρι τώρα να λένε ότι είναι πολύ πιο εύκολο για κάποιον δρομέα να γίνει καλός ποδηλάτης από το αντίθετο.
Ποιοί είναι καλύτεροι αθλητές : οι ποδηλάτες ή οι δρομείς
Ελληνικα
